کابینه

یارب به سر مسند و کرسی چه جدال است

کابینه چه حال است

گردون شده زین حادثه سر سخت گرفتار

حیرت زده بیمار

دلتنگ شده مردم میهن و ازین حال

هستند در اغفال

چون لست دوم رفته به شورا قیل و قال است

کابینه چه حال است

گویند معرف شده بر ما همه اغیار

یکدسته ی بیکار

این بار به مانند گذشته جنجال است

کابینه چه حال است

از بس شده این ملک تهی ز آدم دانا

استاد و توانا

گویا که درین قافله هم قحط رجال است

کابینه چه حال است

کرزی که نهد دام به هر برزن و هر کوه

آسوده و دلجو

امید فهیم خان به استاد کمال است

کابینه چه حال است

نفرین شده بر مردم بامیان خلیلی

محقق وکیلی

چون هر دو بگفتند دروغ و چل و چال است

کابینه چه حال است

دوستم بگرفت رأی ز مردم به جوزجان

از بهر دل و جان

اما نشود وی نه وزیر چون که دجال است

کابینه چه حال است

هم پایه کرزی که بگسترد پر و بال

انوار ملت پال

الحق که بلغزید و کنون بی سر و مال است

کابینه چه حال است

اشرف که گرفت از سر کین جنب پوهنتون

با دیده پر خون

اکنون شده نادم و لیکن خواب و خیال است

کابینه چه حال است

امید همه مردم مغرب شده امیر

بی توپک و بی تیر

نگذشت ز شورا که مشبوع ز جال است

کابینه چه حال است

رنگین شده از مسند دادفر سپنتا

هر گاه و ناگاه

اما چه کنیم کشور ما جال و پلال است

کابینه چه حال است

دوکتور به چشمان بچسپید به کرزی

گفتش ز تو ام ” زی “

گفتا که ز تو بودن این امر محال است

کابینه چه حال است

دوکتور ز عالم طلبید جمع رفقا

از ترس مبادا

القصه بشد دور ز خارج که بطال است

کابینه چه حال است

اندر طلب فیض برزمید به کرزی

با حربه بی ” زی “

اما نشد و می نشود سر که غزال است

کابینه چه حال است

کرزی شده چالاک و جهانگیر معما

با آرای بالا

اما نکند خیر به مردم که دغال است

کابینه چه حال است