پس از رد هفده تن از وزیران پیشنهادی حامد کرزی، روز گذشته شانزده تن از وزیران جدید به مجلس نمایندگان معرفی گردیدند. دور دوم معرفی وزیران پیشنهادی با دور نخست از چند جهت تفاوت داشت. نخست این که بر خلاف دور اول، حامد کرزی با تعدادی زیاد از نمایندگان به گفتگو نشست. در این نشست ها سعی شده تا با طرح مشکلات موجود در کشور، برگزاری کنفرانس لندن و سردرگمی در اداره های دولتی حامد کرزی نمایندگان را به رای مثبت به وزیران پیشنهادی ترغیب نماید.
این رایزنی ها در حالی صورت گرفت که در دور اول کمتر به این مسایل توجه شد، و صرفا یک بار تعدادی از نمایندگان به ارگ فرا خوانده شدند تا درباره رای به وزیران پیشنهادی تفاهم صورت گیرد.
تفاوت دوم در شیوه معرفی وزیران پیشنهادی در دور دوم بود. این بار معاون دوم رییس جمهور، با اشاره به خطوط کلی سیاست های داخلی و خارجی حکومت، سعی کرد تا نمایندگان را در جریان طرح ها، برنامه ها و سیاست های کلی حکومت در پنج سال آینده قرار دهد. این در حالی است که در دور نخست اصلا به این مسایل اشاره نگردید. به طوری که همین مساله واکنش های نمایندگان مردم را برانگیخت.
تفاوت سوم در ترکیب وزیران پیشنهادی می باشد. در دور اول بیشتر چهره های پیشنهادی افرادی شناخته شده و حداقل با پایگاه های مناسب سیاسی ـ اجتماعی بودند. در این دور بیشتر وزیران معرفی شده چهره های گمنام و ناشناخته می باشند.به طوری که بیشتر مردم در مورد شخصیت و هویت آنان چیزی نمی دانند، تا چه رسد به میزان توانمندی آنان در اجرای اداره کشور. نکته مهم این است که در هر دو دور وابستگی های سیاسی وزیران به رهبران سیاسی و قومی، برجسته بود. هر چند در دور نخست به دلیل معرفی افراد از آدرس تیکه داران قومی، بیشتر وزیران رد شدند اما در این دور نیز سایه بیشتر رهبران قومی بر چهره های وزیران پیشنهادی دیده می شود. بدین ترتیب می توان گفت که هیچ بعید نخواهد بود که بازی رد وزیران و معرفی دوباره برای مدتی ادامه یابد.
یکی دیگر از تفاوت های مهم، حضور یک چهره برجسته از حزب اسلامی در کابینه پیشنهادی دور دوم است. هر چند در کابینه های قبلی هم چهره های گمنامی از حزب اسلامی حضور داشتند، اما حضور آقای ارغندیوال که هیچ گاه بر علیه رهبر اصلی حزب اسلامی بیانیه نداده و خط مشی آن را رد نکرده است، نشانه های جدیدی از سیاست های حکومت را در مورد مخالفان به اثبات می رساند. به رغم کمرنگ بودن حضور زنان در دور اول معرفی وزیران پیشنهادی، در این دور حضور زنان برجسته و پر رنگ می باشد. این حضور پس از آن صورت گرفت که نهادهای مدنی و مدافع حقوق زنان اعتراض های شان را نسبت به معرفی یک زن ابراز داشتند. این رویکرد حکومت در جامعه ی زن ستیز و مرد سالار افغانستان، یک گام مثبت در راستای تامین حقوق زنان و حضور آنان در مدیریت های کلان کشور به شمار می رود.
یکی از تفاوت های مهم دیگر در این دور، معرفی وزیر خارجه می باشد. آقای کرزی از مدت ها قبل آقای زلمی رسول را به عنوان وزیر پیشنهادی در نظر داشت، اما از آن جایی که وزارت های داخله و دفاع، مالیه، معارف و اقتصاد و … که از وزارت های کلیدی به شمار می روند به یک قوم تعلق گرفته اند، خواست این حضور را کمرنگ نشان دهد تا مبادا با حساسیت های زیاد نمایندگان در پارلمان مواجه شود. اکنون به نظر می رسد، که به رغم رایزنی های زیاد حکومت در مورد آقای زلمی رسول، نبود توازن در وزارت خانه های کلیدی، واکنش های منفی بسیاری از نمایندگان را به همراه خواهد داشت. آقای زلمی رسول در حالی به حیث وزیر خارجه معرفی می گردد که سرپرست فعلی وزارت خارجه از مدت ها قبل با انتقاد های کینه آمیز تعدادی از نمایندگان همراه بوده است. بدون شک داکتر سپنتا یگانه گزینه مناسب در مجموع کابینه حکومت حامد کرزی بوده است که از لحاظ فهم و دانش، درایت و تقوای سیاسی مثال زدنی می باشد. اما از آنجایی که وی به خواسته های شخصی نمایندگان تن نداده و در برابر مداخله های همسایگان شجاعانه ایستادگی کرد، اکنون مورد بی مهری تعداد نمایندگان و حکومت قرار گرفته است. اما تاریخ در مورد همه شخصیت های کشور به خوبی قضاوت خواهد کرد.
یکی از نکته های جالب در معرفی وزیران پیشنهادی دور دوم این است، که این بار آقای کرزی تعدادی ازوزیران پیشنهادی خود را نادیده معرفی کرده است. بیشتر موتلفین سیاسی کرزی از آن جایی که فاقد کدرهای توانمند در حلقه نزدیک به خود می باشند، در برابر حضور چهره های مسلکی و توانمند، همواره یک دیوار بزرگ ایجاد کرده اند. این امر سبب می شود تا هم کرزی و هم چهره های مسلکی نتوانند به همدیگر معرفی شوند، از این رو آقای کرزی همواره احساس می کند که جامعه با قحط الرجالی مواجه است. زیرا همواره افراد از سوی تیکه داران قومی معرفی شده اند و این افراد هم معمولا افراد ضعیف و ناتوان بوده اند. همین مساله سبب شده تا آقای کرزی در مورد انتخاب وزیران پیشنهادی با شتاب و عجله برخورد نماید. به طوری که تعدادی از چهره ها را اصلا ندیده معرفی کرده است. با معرفی این گونه افراد که نه او از آقای کرزی چیزی می داند و نه کرزی درباره او کدام معلومات دارد، چگونه می توان از ایجاد یک تیم کاری سخن گفت. وقتی که اداره امور شب زنگ می زند که فردا جناب شما وزیر می باشید، این وزیر پیشنهادی با ذهن خالی صرفا می تواند به آرایش ظاهری خود توجه کرده و حتا در مورد وظایف آینده خود کوچکترین معلومات ندارد.
این تعداد وزیران پیشنهادی طبیعی است که در فرصت اندک نمی توانند طرح و برنامه منظمی را ترتیب کنند. با این وصف وزیران پیشنهادی چون بدون آمادگی های قبلی وارد پارلمان می شوند نمی توانند اقناع نمایندگان را به دست آورند. بدین ترتیب است که کابینه با سرنوشت رد دسته جمعی همراه خواهد شد. اکنون از یک سو پارلمان در زمان رخصتی است و از سوی دیگر کنفرانس لندن در پیش رو است. با این وضع حکومت انتظار دارد تا با اعمال فشار رای مثبت نمایندگان را بگیرد، اما خوب است که مدیریت های کلان کشور را چشم پوشیده و به بهانه وضعیت استثنایی به دست افراد نا شایسته نسپاریم.
