همانطوری که انتظار می رفت مجلس نمایندگان کشور روز گذشته کار پروسه ی رای دهی دومین کابینه ی انتخابی حامد کرزی را آغاز و به انجام رساند. طوری که از طریق رسانه ها دیده شد، نشست ویژه‌یی مجلس که به همین منظور برگزار شده بود و برخورد نمایندگان به سرنوشت نامزد وزیران، نسبت به گذشته های کاری مجلس و مواضع اکثرا انفعالی آن ها در برابر مسایل کلان مملکت و موضوعلات مربوط به حکومت، کاملاً متفاوت بود. با درنظرداشت چندین روز کمپاین و مهمانی های سود پراگن حکومت، وزیران پیشنهادی، رهبران و گروه های این نامزد وزران، باتوجه به تلاش های خارجی ها روی مهره های خویش و باتوجه به سابقه برخورد ها و کارکرد های نماینده ها و ماه های پایانی کار دور نخست مجلس، برخورد شگرف دیروزی نماینده ها با وزیران پیشنهادی دارای حسن ها و معایب به خصوص خود می باشد. حسن ها و خوبی های نشست دیروزی مجلس به منظور استعمال رای عدم و یا رد وزیران پیشنهادی کرزی دراین بود که نشست با برنامه و مدیریت از پیش تعیین شده توسط هیات اداری آغاز و به انجام رسید، فضای تالار و رفتار نماینده ها به هدف سلامت و آرامش روند رای دهی تا آخر خوب کنترول شد، نماینده ها و هیات اداری مجلس با حوصله مندی پروسه شمارش و اعلان نتایج آرا را تا ختم آن که به نزدیکی های هشت شب هم رسید، همراهی و دنبال و هدایت کردند، نماینده ها با مساله ی مهم و سرنوشت ساز برای مردم محروم کشور به میزان خوب، جدی و حساس برخورد کردند؛ چنانکه چگونگی روند رای دهی، شمارش و جزییات آن با مواضع، پرسش ها و دید گاه های متفاوت و چالشی و بحث برانگیز نماینده ها مواجه شد و سرانجام به توافق اکثریت جمع گردید و …
این موارد فقط مربوط می شد به مکانیزم و نحوه برخورد نماینده ها و هیات اداری آن در داخل تالارمجلس و بیشترینه آنهم بر می گردد به مسایل تخنیکی، صوری و…
اما نواقص و کمبودی های برخورد نماینده ها به بسته ی پیشنهادی آقای کرزی فربه می نماید که به نسبت گرایش های قومی، برخورد های حتا دقیق سیاسی و استراتژیک ارگ و خارجی دارای پهلو ها و زوایای گسترده می باشد.
از روز ها پیش گزارش می رسید که نامزد وزیران پیشنهادی به موازات امکانات و پشتیبانی های داخلی و خارجی تعداد زیاد نماینده های مجلس را در مکان ها و زمینه های متعدد، جیب ها و مقدم های مبارک شان را احترام و گرامی می دارند، سفره های بسیار مجلل و رنگین را برای عزت شان پهن و بسته های پول، تحفه و وعده های گوناگون را برای تضمین حیات کاری و اقتصادی اقارب شان تحویل می دهند. به گفته ی برخی از نمایند گان این پذرایی ها برای جلب رای از سوی آدرس ها و مکان های مختلف ترتیب می گردید که جذاب ترین هایشان ارگ، خانه معاونین آقای کرزی، خانه های شخصی وزیران پیشنهادی، برخی رهبران و… بود. به هر صورت موضع روزگذشته نماینده ها این گفته ها را نیز تاحدی زیاد دیگرگونه محقق گرداند. بی مورد نیست در این مورد اشاره شود که تلاش های فراوان طرف های ذکر شده، در برخی نقطه ها بسیار فوق العاده موثر افتاد ولی در جهات دیگر به خاک یکسان شد. چیزی که در این باره مهم می نماید این است که در این میان محرکه ها و زیر پوستی های دیگر در عین حالی که ظاهراً پوشیده بودند و لی به نسبت آبشخور های نیرومند فوق العاده درخشیده و میدان را کاملا از آن منافع خود کردند که اکثریت محاسبه ها و پیش فرض ها را همراه با حضور خویش در صحنه، از پا در آوردند.
در این نوسانات و استحاله ها دیده شد که- اگر مغالطه صورت نگیرد- همه متحدین جانا جانی انتخاباتی کرزی قربانی های اصلی بودند. یک تعداد شان یا خود مستقیم طرد شدند و رای اعتماد کمایی نکردند و یا وزارت‌خانه هایی را که به روی سهمیه و امتیاز از پیشوای سیاسی خود گرفته و وابستگان حزبی و… را به آن جا ها معرفی کرده بودند از دست دادند. از این جهت است که جریان و نتایج نشست دیروزی مجلس نمایندگان را جالب و خواندنی می سازد: برخی وزرای پیشنهادی و صاحب احترام آقای کرزی رای نمی آورند، هیچ یک از سهمیه ها و امتیازات آقای محقق، آقای دوستم، آقای خلیلی، آقای مارشال فهیم، استاد سیاف و آقای مجددی سر به سلامت از میدان به بیرون نمی کشند و سنگ رد به سینه می خورند، برخی دیگر از چهره های مطرح و متحد انتخاباتی آقای کرزی که خود در صف نامزد وزیران قرار داشتند مانند آقای محمد اسماعیل و دکتور احدی و… که برای پیروزی ایشان در انتخابات ریاست جمهوری بسیار تپیده بودند، با چانس سنگین دوم مواجه شدند، برخی از چهره های خوشنام و کارکن که دستاورد های هم در زمینه ی کاری شان در چند سال گذشته داشتند رد شده و برای فعلا به سرنوشت نامعلومی در صحنه جاری کشانده شدند، از چهره های برجسته ی مجاهدین و مقاومت گران کسی در ردیف مستقبیلین قرار نمی گیرند، هیچ چهره و یا نامزد وزیر از ملیت های دیگر مانند فارسی زبانان ها، ازبیک ها، هزاره ها و… مورد التفاط و پذیرش واقع نشده و در جمع هفده فرد طرد شده قرار می گیرند و یاهم ناچیز، از میان هفت وزیرپیشنهادی کابینه ی جدید، چهار وزیر رده‌ی نخست و یا کلیدی مانند وزرای دفاع، داخله، مالیه و معارف تقریباً پیهم و نزدیک به هم که از یک ملیت کشور بودند، رای لازم را به خود کسب می کنند، فقط یک وزیر نامزد زن که یکه و تنها در جدول بیست و چهار چهره مرد واقع شده بود، در معرض بی اعتمادی نماینده ها می افتد و…
این موارد و موارد دیگر می رساند که بازی باید از ابتدا بسیار جالب، گسترده و گیچ کننده طراحی شده باشد که موثریت های منافع کلان و درازمدت قومی، گروهی و یا دستگاه های سیاسی و استخباراتی قدرت های کلان جهانی و منطقه یی را برجسته نشان می دهد. در پذیرش و تایید صاحبان چهار وزارت کلیدی که در اردوگاه یک بخش حامعه قرار دارند و به امتیازات یک ملیت محترم در کشور منسوب می باشند و نیز از حمایت های مقبول بیرونی هم بهره مند هستند، غیر از پاسداری از قلمرو های ممنوعه، محفوظ و قرمز توسط مدعیان منحصر به فرد یک حلقه ی به خصوص در ساختار سیاسی کشور و حفظ نقطه های مشخص توسط بیرونی ها چه چیز های دیگر را می توان از آن بیرون و استنباط کرد. از طرف دیگر نقص و عیب عمده مجلس نمایندگان در برخورد با بسته پیشنهادی کرزی را در همین بی مهری شدید آن ها نسبت به چهره های نامزد از ملیت های دیگر را -طوریکه قبلا اشاره شد- از میان هزاره ها، ازبیک ها و… می توان سراغ کرد که برخورد کاملا قومی آن ها را در برابر مساله ی ملی نشان می دهد. در این رابطه و در جریان نوشتن این مساله، تلویزیون طلوع خبری را پخش کرد که گویا جنرال دوستم و کدام متحد دیگری کرزی نیز از برخورد قومی مجلس نسبت به نامزد وزیران کابینه شدیدا انتقاد کرده و نتایج آرای نماینده ها را کاملا غیر متوازن و غیر منصفانه تلقی کرده است. باید گفت این واکنش های وهله های نخستین کار است و باید منتظر واکنش های احتمالی فربه تر دیگر در همین رابطه باشیم. از میان هفت وزیر رای اعتماد آورده فقط می توان یک چهره از قوم ازبیک را دید که آنهم به هیچ یک از جریان های سیاسی به این قوم وابسته نیست و نیز از جمع امتیازات جنرال دوستم -بزرگترین جریان سیاسی این قوم در کشور- به شمار نمی رود و بیشتر به سهمیه دیگران مربوط است تا این وآن در این گروه ها.
از فارسی زبان های کشورهم در این جمع هیچ کس و چهره یی در صف پذیرفته ها قرار ندارند. دکترسید مخدوم رهین را بیشتر مربوط به عرب های افغانستان می دانند تا فارسی زبان ها و آقای آصف رحیمی هم از برادران پشتون شمالی به شمار می رود که به سهو گاهی ایشان را از فارسی زبانان محسوب می کنند.
از قوم هزاره ها نیز هیچ نماینده در میان هفت وزیر رای اعتماد گرفته به چشم نمی خورد؛ در حالی که نسبت به افراد و رهبران دیگر ملیت ها، شخصیت ها و اربابان سیاسی این قوم بیشترین رنگینی و شور و جمع آمد و کمپاین را از نگاه نیروی انسانی و در برخی ولایت ها و پایتخت کشور داشتند. ولی نامزد وزیران مربوط به این ملیت کشور و به ویژه منسوب به آقای محقق، خلیلی و… کمترین میزان رای را از سوی نماینده ها به دست آوردند و در پایین ترین سطح استقبال قرار داشتند. حتا نماینده های مدبوط به ارگ و حمایت گران پروپاقرص آقای کرزی که نام خدا تعداد شان هم کم نیست و در مهمانی های ارگی یک سالون کلان را لبریز می کنند، و هم‌چنان گفته می شود از چند سال به این طرف با معاش های بالاتر از معاش نمایندگی شان از جانب ارگ احترام می شوند، نیز حتا احتمالاً یک رای هم به نفع این ها استعمال نشد. این مساله نیز مصداق قوی قومی، ویژه و فرمایشی برخورد کردن مجلس را می رساند و نشان می دهد که چقدر با یک موضوع بسیار بسیار مهم ملی که ارتباط تنگاتنگ به امنیت و ثبات کشور دارد، سهل انگاری و بی تفاوتی صورت گرفته است. و نیز زبانه های بلند گرایش ها و برنامه های قومی موثر در قضیه را مسلم می سازد.
جمع جهاد گران و مقاومت چیان بحثی جدی دیگریست که از دید حلقه های اطراف کرزی و هم از لیست خارجی ها از پیش افتیده بودند و از برخی از آن ها نیز تا حالا به شکل سمبولیک و روزمره گی در مقاطع گوناگون استفاده صورت می گرفت و لی اینک در میان این هفت وزیر نیز وجود ندارند. نماینده ها نیز نخواستند تا از این میان نیز چهره ی باشد. تاثیر عوامل ارگ و خارجی ها را در این مورد در جایی خودش می گذاریم.
مساله ی مهم دیگر در برخورد روز گذشته مجلس با وزیران پیشنهادی کابینه ی جدید این است که گفته می شود به جز از چند چهره در میان هفت وزیر مقبول، دیگران شان به اثر فشار ها و کمپاین های بعضی از کشور های قدرت مند غربی و… در این صف جا گرفتند. که تداوم و تاثیر عوامل خارجی را در قضایای کلان کشور و نیز کوتاه آمدن و بیچاره شدن کرزی در این گونه صحنه های مهم را نشان می دهد. بدون شک با توجه با حساسیت موضوع و بادرنظرداشت منافع درازمدت کشور های قوی و به روی تجربه ها، این کار نیز منتفی بوده نمی تواند. به ویژه وقتی که پای وزارت خانه های مهم و مهره های کلیدی نظام در میان باشد. پس از ختم روند رای دهی مجلس نمایندگان با چندتن از نماینده ها از ملیت های گوناگون صحبت کردیم و آن ها گفتند که ملیون ها دالر در بدل آمدن چند وزیر کلیدی در لیست پیروز ها در میان اکثریت نماینده ها به کار برده شد. البته برعلاوه مهمانی ها و تحفه ها… به هرصورت چیزی که از خلال نتایج رای دهی نماینده ها بر می آید این است که این کار به سادگی و بدون برنامه های از پیش طراحی شده اتفاق نیفتاده و مسایل زیادی را با خود با میدان می کشد که در محل و فرصت دیگر باید به شکل همه جانبه بدان پرداخته شود.
این نتایج نشان داد که آقای کرزی چگونه بازی حالب را با متحدان راستین اش آغاز کرده و چگونه توسط افراد خودش در مجلس پا را در تنفس گاه و شریان های مرگ و زندگی سیاسی آن ها می گذارد. این مساله نشان داد که چگونه آقای کرزی مجلس را در اختیار خودش و در دایره منافع افراد به خصوص می چرخاند.
جریان رای دهی به خوبی نشان داد که چقدر کم پول ها و بی کس ها از نگاه بیرونی و… در میدان ناجوان مردانه تنها گذاشته می شوند و پاس خوش خدمتی های شان را کسی نمی داند و نیز پاس پول ها و مهمان های پایین رتبه شان را به شمشیر رد پاسخ می دهند.
این برخورد نشان داد که جنگ تازه یی میان ارگ و مجلس در حال زبانه زدن است و تنش های بعدی این تصمیم نیز تا کجا ها کشانده خواهد شد و خدا می داند در پای کدام منافع ختم خواهد گردید.
هم‌چنان برخورد روز گذشته‌ی نماینده ها نشان داد که نماینده ها چقدر روزها و منافع خود را در روز های مهم و پایانی کارشان تشخیص می دهند. و به کدام پیمانه ذهنیت های مردم را گویا در ماه های مانده به انتخابات پیش رو به سوب خود چرخ می دهند. و سرانجام این نشان داد چقدر جایگاه پول، قوم، عوامل خارجی برجسته می نماید و چقدر پاس کمپاین، متحد و تعهد های روز بد را در این کشور می دانند.
این ها و… زوایای متعدد و لی متناقض، تصمیم دیروزی مجلس نمایندگان با یک از حیاتی ترین و سرنوشت سازترین مساله ملی در این جغرافیای نیرنگ و فریب و سرزمین خود کش بیگانه پذیر است که عینک تاریخ نگار راستین رنگ های مختلف آن را خوبتر نشانه خواهد رفت.
