نمایند گان مردم عادلانه قضاوت می‌کنند؟

آرزو های ملت ما چگونه تحقق می یابند؟ نمایند گان منتخب چگونه می اندیشند؟ پرسش های اند که اذهان مردم ما را مشغول کرده اند. مردمی که بیشتر از یک ربع قرن را در مصیبت سپری کرده اند، انتظار دارند که نمایند گان شان چطور تصمیم می‌گیرند، به دنبال تکرار و دور باطل می روند یا مژده سعادت، رفاه و آسایش را می دهند.

به یقین گزینش سالم کابینه است که می توان چشم امید به آینده سعادتمند بست. هرگاه مسوولین، رفتار اجتماعی و سیاسی خویش‌را همواره با روش و شیوه نیکو در پیش نگیرند و با اعمال ناهنجار جمعی شان اسباب قانون شکنی و قانون گریزی را فراهم کنند، به یقین می توان گفت که امید و آرزو های مردم را به یاس و نا امیدی تبدیل می کنند. این ملت می داند که بسیاری از مشکلات کنونی کشور ناشی از رفتار های نادرست مسوولین بوده که هزینه های زیادی را از این سبب پرداخته ایم و صدمات جبران ناپذیری بر مردم ما تحمیل گردیده است.

شورای ملی به عنوان عالی ترین مرجع قانون گذاری، مظهر اراده مردم افغانستان بوده، تمام اعضای ولسی جرگه در موقع اظهار رای، مصالح عمومی، رفاه و منافع علیای مردم افغانستان را مدار قضاوت و عملکرد قرار می‌دهند. با توجه به ماده هشتاد ویکم قانون اساسی و با شناخت هشت سال از عملکرد کاندیدا و مردود شمردن هرگونه مسایل قومی، تباری، حزبی، زبانی، منطقه‌یی هم‌چنان مصایبی چون فساد، اختطاف، سرقت و امثالهم که دامنگیر این ملت است و با درک بحران موجود و مسوولیتی که در قبال مردم شان دارند، خدا(ج) را شاهد گرفته به استعمال رای خواهند پرداخت. مردم ما همیشه تشنه‌ی عدالت بوده و همواره از تبعیض رنج برده اند. تحقق عدالت در جامعه و استقرار جامعه یی بر اساس انصاف و برابری از دیرباز به عنوان یکی از بزرگترین آرزو های این ملت مطرح بوده است. در اهمیت این آرزو همین بس که بسیاری از اندیشمندان جایگاه عدالت را حتا از جایگاه آزادی نیز برتر و والاتر دانسته اند؛ زیرا آزادی بدون عدالت که امروز از جانب زعامت حاکم نیز عنوان می شود معنا نخواهد یافت. در واقع آنچه موجب بقا و دوام آزادی می باشد همان عدالت است که حدود و ثغور را مشخص و معین می کند، و راه را بر تجاوز، تعدی و سلب آزادی دیگران مسدود می سازد.

در تعریف واژه عدالت مفاهیمی چون اعتدال، مساوات، قسط، انصاف، دادگری، حق، راستی و… ذکر شده اند. هر چند این مفهوم بزرگ نیازی به تعریف و توصیف ندارد و در اذهان عامه همواره جایگاهی متعالی و تعریف روشن و شایسته را دارا می‌باشد. خداوند متعال در سوره مبارک نحل می فرماید: «ان الله یامر بالعدل والاحسان» به درستی که خداوند(ج) امر می‌کند به انصاف و رفتار نیکو.پیامبر عظیم الشان در گفتار و رفتار خویش برای عدل جایگاه رفیع و مرتبه ویژه یی قایل بودند، چنانکه آن حضرت(ص) اعتقاد داشتند که ملک با کفر باقی می ماند، اما با ستمگری هرگز دوام نخواهد یافت. روایت دیگر از پیامبر(ص) است که می فرمایند: «به دلیل عدل است که آسمان‌ها و زمین قایم و در سیر خویش در حرکت اند.» بنابر آن، بهتر است انصاف بیشتر به خرچ دهید؛ زیرا انصاف نیکو ترین شیوه مسوولیت در برابر ملت و در حقیقت دست یافتن به احقاق حقوق حقه مردم ستم دیده ما می باشد.

از رسول خدا(ص) روایت است که مقرب ترین و محبوب ترین مردم در پیشگاه خداوند(ج) در روز رستاخیز مسوولین عادل و با انصاف است و دشمن ترین و دور ترین آن‌ها مسوولین ستمگر و جابر اند. قرآنکریم می فرماید: «ان الله یامرکم ان تود واالامنت الی اهلها واذا حکمتم بین الناس ان تحکموا بالعدل ان الله نعما یعظکم به ان الله کان سمیعا بصیرا» خداوند(ج) فرمان می دهد که امانت ها را به صاحبان شان باز گردانید و در وقتی که میان مردم حکم می‌کنید به عدالت حکم نمایید، هر آینه نیکو چیزیست آنچه خدا به آن پند می دهد، خدا(ج) است شنوا و بینا.

نمایند گان مردم افغانستان با مسوولیتی که دارند می باید حقیقت انصاف را از دست ندهند، درستی اعمال و رفتار نامزد وزیران را ارزیابی نموده، مشکلات ناشی از حضور شان در طول سال‌های مسوولیت در حکومت را مطالعه نموده و در تصامیم خویش به گونه یی عمل کنند که مردم ما به آن انتظار دارند، تا گامی در جهت التیام بخشیدن رنج های مردم برداشته باشند. هرگاه چنین نشود و از کنار مسوولیت سترگ خویش خاموشانه و بی اعتنا بگذرند، به یقین جفا در برابر مردم این سرزمین خواهد بود که از قضاوت تاریخ بدور نخواهند ماند.