در این روزها آوازه ها بر سر تشکیل کابینه ی آقای کرزی شدت یافته است. وی وعده می دهد که ظرف چند روز آینده کابینه ی جدید اعلام خواهد شد و همچنان گفته است که هیچ فاسدی در ساختار آن جا نخواهد داشت؛ یعنی کابینه صاف و ستره خواهد بود.
اما آیا آقای کرزی در وضعیتی که قرار دارد می تواند کابینه یی بدون فساد داشته باشد و آیا ممکن است آقای کرزی آنانی را که در مدت زمان کمپاین انتخاباتی و انجام تقلب ها با کمیسیون انتخابات همگام و همکار بوده اند، از کنار خویش آنهم به دلیل فاسد بودن براند؟ آیا ممکن است او وزیران فساد پیشه را به گونه یی به مرم معرفی کند؟ آیا همین که فلان وزیر در کابینه ی آینده نبود خود دلیلی بر مفسد بودن اوست و پرسش های دیگر که هر کدام برای ایشان فاجعه آفرین و بحران ساز اند.
زیرا از یک طرف، آقای کرزی در حفظ منافع کشورها در افغانستان، روی کابینه اش تصمیم می گیرد و این عمده ترین چالش فرار راه هر نوع تغییر بنیادی در گذشته ی دولت وی بوده است. در حال حاضر ساختار جدید آنگونه که گفته می شود، به مرکز نمایندگی کشور های موثر در قضیه ی افغانستان تبدیل شده است؛ یعنی وزارتخانه ها به نمایند گان کشورها سپره شده اند و این بسیار محال است که آقای کرزی بدون در نظر گرفتن چنین نزاکتی بتواند افرادی را در کابینه اش بگمارد که خودش می خواهد. از جانب دیگر، وقتی وی پایبند قانون و مقررات در جامعه نیست و برای دست یافتن به منافع و قدرت به هر وسیله ی غیر قانونی توصل می جوید، چگونه ممکن است که بتواند افراد قانون پسند، آگاه، بادرایت و با تقوا را در کابینه اش جابدهد و کابینه یی بدون فساد داشته باشد؟
از طرفی آقای کرزی در تقسیم کرسی ها به حواریون و حامیان سیاسی اش درمانده شده است و نمی تواند از آن شانه خالی کند، و از طرف دیگر خطری که او را دنبال می کند و تصمیم های فردی او را در محاصره قرار می دهد، عمل کردن به طرح ها و برنامه هایی است که از جانب برخی قدرت ها برای عملی شدن پیشکش می شود و آقای کرزی خودش را به انجام آن مامور می داند، سبب می شوند تا پیش داوری ها در مورد یک کابینه ی سالم را به بن بست مواجه کنند.
با این وصف، آقای کرزی در یک بن بست سیاسی و حقوقی قرار گرفته و اکنون جایگاه حد اقل شش ماه قبلش را ندارد. او که پیش از این و بعد از اول جوزای سال روان، چندان قانونی به حساب نمی آمد، پس از تاریخ ۱۱عقرب جایش را به فرد نامشروعی داده است و این عدم مشروعیت بزرگترین چالش فرار راه اجراآت اوست.
اکنون آقای کرزی بر علاوه نامشروع بودنش با مانع بزرگی مواجه شده است؛ مانعی که هر آن لبه ی قانونی و حقوقی آن می تواند او را گردن زند. بنا بر همین نشان، آقای کرزی نمی تواند کابینه اش را به مجلس نمایند گان معرفی کند؛ زیرا با سوال نامشروع بودن بر می خورد و به سان دیگر فرمایشات و برنامه های اخیر حکومت، که به دلیل غیر مشروع بودن وی تصویب شده اند، رد خواهند شد.
بنابران آقای کرزی برای تحمیل کابینه اش دو راه دارد: در نخستین قدم باید برای تعیین کابینه جدید از حربه یی کار گیرد که برای خود استفاده کرده بود و می تواند وزیرانش را به کار بگمارد بی آنکه اعتماد و مشروعیتی از مجلس در یابند و در این صورت، هر وزیری که بدون رأی اعتماد مردم به کرسی تکیه زند، خودش را مامور به مردم افغانستان نمی داند و فقط در تلاش استفاده برای چند روزی خویش می بیند و این نمی تواند بدون کابینه ی مفسد و غیر قانونی باشد.
دیگر این که آقای کرزی کابینه اش را به زور و بازوی خارجی بگمارد و مجلس نمایند گان را به پشیزی نخرد؛ گونه یی که برای بقای خودش روا دیده بود؛ یعنی با پشت پا زدن به قانون و بی اعتنایی به انتخابات و رأی مردم.
