ساعت ۹ صبح روز دوشنبه محفلی زیر نام تامین امنیت در افغانستان در هوتل انتر کانتینتال برگزار شده بود که حدود ۱۰۰ تن از هموطن عزیز ما در ان اشتراک نموده بودند.
خلاف انتظار، سخنرانان مجلس از بحران موجود در کشور یاد نمود و عاملین اصلی ان کرزی و داکتر عبدالله را خوانده گفتند هر دو باید از صحنه سیاسی کشور دور شوند و یک قوت سوم مردمی جانشین ان گردد. سخنرانان دورۀ ۸ ساله کرزی را ناکام خوانده و خواستار تغییر در ساختار دولت شدند. تا کید عمده در این محفل بر سه اصل صورت گرفت:
۱. کرزی و عبدالله هر دوباید از صحنه سیاسی بدور شوند و شخص ثالثی که صادق و شناخته شده باشد داخل صحنه گردد؛
۲. برای ختم بحران باید لویه جرگه عنعنوی دایر گردد؛
۳. حکومت موقت جای نشین حکومت فعلی گردد.
در جریان محفل مجریان برنامه سعی بر ان داشتند تا جلسه ایکه از جانب حامیان زلمی خلیلزاد دایر گردیده بود، یک مجلس خودجوش مردمی بخوانند ولی صدا بلند نمودند تنها شخصیکه میتواند افغانستان را از بحران موجود نجات بدهد آقای زلمی خلیلزاد است.
در این میان یکتن از هموطنان از جمع مجلس بلند شده و فریاد زد که خلیلزاد یک امریکائیست و ما اجازه نمیدهیم که نوکر امریکا بالای ما حکومت نماید. گرداننده های مجلس ان شخص را بدون اینکه از وی شناخت کافی داشته باشند وابسته کرزی خوانده و از مسوولین امنیتی خواستند وی را از سالون بیرون نمایند، در همین حال تعداد بیشتر حاضرین در حالیکه ناراحت به نظر میرسیدند محفل را ترک نمودند. یکتن از اعتراض کننده ها میگفت: اخر دروغ هم اندازه دارد برایما گفتند ما بالای امنیت گپ میزنیم ولی حرف شان از خلیلزاد بود، از کسیکه خودش جرئت ندارد مستقیما وارد صحنه شود و از مردم عام برای مقاصد خود استفاده مینماید. فرد دیگری گفت: ببین بخت بد ما را، برایما گفته بودند که در این محفل اشتراک کنید و برایتان دو صد دالر میدهیم حال محفل خراب شد معلوم نیست که پول ما را میدهند یانی؟ در همین حال فضای محفل به دعوای لفظی شدید کشانیده شد و اگر مداخله پولیس نمی بود کار به جنگ تن به تن نیز میرسید. به این شکل محفل دیگری از اقای خلیلزاد که شکل عوام فریبانه داشت با تشنج به پایان رسید که بگفته ی یک هموطن ما ختم این محفل پایان داستان افسانوی بودن خلیلزاد نیز می باشد و بیشتر از ین اقای خلیلزاد نباید در تیره گی اوضاع کشور بکوشند.
برداشت من از محفل فوق این است که اقای خلیلزاد از همه جا ناامید شده است و اکنون تلاش دارد تا در تیره گی اوضاع به نفع خود بکوشد و تا جای که گذارشات میرساند ایشان از جانب دولت امریکا نیز ناامید شده اند. گفته میشود حینیکه اقای جان کری مقام بلند پایه امریکا وارد ارگ ریاست جمهوری شدند چشم شان به اقای خلیلزاد میخورد. از خلیلزاد می پرسد تو اینجا چکار میکنی؟ میگوید من مشاور کرزی هستم. جان کری برایش میگوید: اگر بمثایه یک افغان فعالیت داری مشکلی نیست و اگر بحیث نماینده امریکا اینجا امده ی باید همین لحظه افغانستان را ترک نمائی. همینطور هم شد و اقای خلیلزاد ساعاتی بعد کشور ما را ترک نمود ولی دلش قرار نگرفت و اخرین تلاشش را برای ایجاد تشنج در میان مردم انجام داد که آنهم بی نتیجه ماند.
با این حرف اقای خلیلزاد که دولت افغانستان در جریان هشت سال گذشته موفق نبوده است منهم موافقم، اما بروایت تاریخ چند سال قبل، تمام بدبختی های کنونی کشور نتیجه عملکرد های خودسرانه اقای خلیلزاد میباشد ایشان در زمان برگذاری لویه جرگه و متعاقبا تصویب قانون اساسی کشور خواسته های خود را منحیث پالیسی امریکا قبولاندند و نگذاشتند در ان لحظات اساس ملت افغانستان تصمیم بگیرند و سرنوشت خود را رقم بزنند. پس اقای خلیلزاد بیشتر از کرزی در ناکامی دولت مقصر میباشند.
حامیان خلیلزاد ازتدویر لویه جرگه و حکومت موقت حرف میزنند، ایا مسخره نیست که بعد از ۸ سال تلاش و قربانی برای ایجاد یک نظام بار دیگر قضیه افغانستان از اغاز دنبال شود و هشت سال دیگر ملت قربانی بدهد تا به هشت سال امروز برسند. افغانستان امروز قانون اساسی و پارلمان منتخب دارد پس نیاز برای برگزاری لویه جرگه و حکومت موقت چیست؟ چرا باید همین نظام را که ناکام است تقویه نکنیم که باید همه چیز را از سر شروع نمایم، مگر افغانستان تخته مشق سیاسیون است که هر چه آنها بخوانند همان شود و خواست اکثریت مردم در ان در نظر گرفته نشود؟
توصیه من به اقای خلیلزاد و حامیان اندک شان این خواهد بود که بگذارند مردم افغانستان مشکل خود را برطرف نمایند و بیشتر از این در تیره ساختن اوضاع تلاش ننمایند. جالب است که خود ایشان در عقب پرده قرار گرفته و در مصاحبه های عوام فریبانه خود ادعا میکنند که علاقمند حکومتداری نیستند ولی، دوستان خود را دستور میدهند که محافلی برای شان برگذار نموده و از وی بخواهند که روی صحنه بیایند. وقتی جناب شما قدرت رویاروئی با ملت را ندارین و مردم با کارنامه های شما کاملا اشنا شده اند، پس تلاشهای مذبوحانه شما برای چیست؟ و چرا این ملت را بحال خود نمیگذارید؟
امیدوارم دولت افغانستان بعد از این اقای خلیلزاد را منحیث یک فرد امریکائی بشناسند و در موقع ورود به افغانستان باید ویزای دخولی داشته باشند و هرگز اجازه فعالیت سیاسی برای ایشان داده نشود مگر اینکه خیلیزاد رسما از تابعیت امریکائی خود بگذرد و منحیث یک فرد افغان در این کشور زندگی نماید.
