به باور عمومی امید و انتظارمردم از انتخابات دوره دوم ریاست جمهوری در افغانستان به گونه یی بود که این انتخابات باید رویدادی تاریخی باشد، تا زمینه ای صلح و آشتی ملی، ترقی و ثبات را در کشور تأ مین کرده و راه بیرون رفت از چالش ها و مصا ئیب سه دهه جنگ را نشان بدهد.
انتخابات به لحاظ فرهنگ دموکراسی در واقع شیوه ی مبارزۀ سیاسی است برای بدست آوردن آرأی مردم؛ به سخن دیگر یعنی بدست آوردن دل و نظر مردم که با پیشکش نمودن استراتژی و برنامه های سود مند برای دست یافتن به اهداف مطلوب و رفع چالش ها و مشکلات موجود در جامعه صورت میگیرد. بنابرین دست یافتن به قدرت سیاسی مشروع از مولفه های اساسی آن بحساب می آید.
مشروعیت انتخابات در قدم اول در آرأی مردم نهفته است، این مردم اند که با رای خویش کاندید مورد نظر خود را انتخاب کرده و به آن مشروعیت می دهند و در قدم بعد نا ظرین ملی و بین المللی به آن صحه می گذارند. در نتیجه نظامی که از آن تولید میشود بنام نظام مردم سالار و یا حکومت مردم برای مردم یاد میشود.
اما وقتی در رأی مردم به نفعی کاندید مشخصی « تقلب» صورت گیرد، مشروعیت چنبن انتخاباتی زیر سوال رفته و ارتباط آن با انتخاب مردم فاصله می گیرد.
چنانچه انتخابات دورۀ دوم ریاست جمهوری در کشور با وجود تهدید های مخالفان مسلح دولت در نتیجه ای شهامت مردم و رفتن شان به پای صندوقهای رأی صورت گرفت؛ اما از« تقلبات گسترده» در آن سخن به میان آمد. که نهادینه کردن فرهنگ دموکراسی جوان را در کشور دچار بحران ساخت، شایسته تر این بود که تهداب این فرهنگ با صداقت و راستی گذاشته میشد نه به تقلب و نیرنگهای که نمونه اش تا حال در هیچ جای دنیا دیده نشده است.
دست داشتن در تقلبی که از جانب حکومت موجود به رهبری جناب حامد کرزی رئیس جمهور بر حال کشور و تیم ایشان به پیمانه ای وسیع صورت گرفته است؛ باور و اعتماد مردم را نسبت به مشروعیت پروسه انتخابات سلب کرده و باعث بحرانی تر شدن اوضاع سیاسی و اقتصادی شده، که گسترش بحران را از ولایات جنوبی به ولایات شمال و غرب کشور نیز در بر داشته است.
چنانچه اخیراً معاون بر کنار شدۀ سازمان ملل متحد آقای پیتر گالبرایت در اظهاراتی با واشنگتن پوست میزان تقلب در انتخابات را بنفع حامد کرزی ۳۰ فیصد و یک مقدار کمتر متوجه کاندیدان دیگر عنوان کرده است.
گالبرایت که از سمتش در نتیجه ای اختلافات با نمایندۀ خاص سر منشی ملل متحد آقای کای آیده، در رابطه با اظهاراتش مبنی بر تقلب در انتخابات ریاست جمهوری افغا نستان بر کنار شده است؛ پرده از روی حقایق ای برداشت که کای آیده را به جانب داری از یک جناح و نامزد خاص و نادیده گرفتن تقلب در انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان متهم کرد.
بعد از انتخابات دورۀ دوم ریاست جمهوری در افغانستان ما شاهد دو انتخابات دیگر در دو کشور اروپائی بودیم، که یکی کشور آقای کای آیده ( ناروی در شمال اروپاه ) و دیگری کشور آلمان در غرب اروپاه بود.
انتخابات پارلمانی در کشور ناروی بتاریخ ۱۴ سپتامبر آغاز و به مدت یکروز دوام کرد، بعد از ختم انتخابات شب همان روز در مدت کمتر از پنج ساعت نتایج آن اعلان شد که به پیروزی« حزب کارگر» درین کشور انجامید. میزان تقلب در انتخابات این کشور ضریب صفر را داشت، ینعی کاملاً عادلانه و بیطرفانه بر اساس رأی مردم صورت گرفته بود.
هدف این قلم مقائیسه انتخابات در کشور ناروی و افغانستان نیست، زیرا نمیشود کشوری را که سه دهه جنگ و ویرانی را گذشتانده و در حال جنگ است با یک کشوریکه از لحاظ سیاسی و اقتصادی دارای ثبات است مقائیسه کرد.
اما هدف این است که کای آیده که خود اهل کشور ناروی است و یقینناً در انتخابات کشورش اشتراک داشته است؛ اینرا می داند که با تقلب نمیشود نظام مردم سالار ایجاد کرد، باآنهم تقلبات و تخلفات انتخابات را در افغانستان نادیده گرفته و مانع تحقیقات در مورد آن شده است. این عمل مصداق این سخن عامه است که این آقایان برای خود سمیان را می بُرند و در بریدن آش برای ما کوتاهی میکنند.
کسانیکه که از برکت خون جانباختگان راه آزادی و مقاومت، امروز در کرسی های قدرت در کشور ما تکیه زده اند، قبل از آن در کشور های اقامت داشته اند که انتخابات و سیستم دولت داری آنها دارای قانونیت و شفافیت بوده است؛ و از بلند ترین مقام های آن تا مردم عام در رعایت وحاکمیت قانون پا بندی دارند و بخاطر وطن و مردم خویش تمام منفعت های شخصی و سلیقوی خود را فدای منافع کلان ملی میسازند. اما این آقایان هیچ درسی از آن ها نیآموختند و این آموزه ها هیچ اثری نداشته است بر ایشان که دست و آستین را در تقلب بر زدند و میلون ها رأی جعلی را در صندوق های رأی ریختند تا پنجاه به اضافۀ یک را از راه نا مشروع آن بدست آرند.
به گفتۀ گالبرایت مراکز رأی دهی ایکه اصلاً باز نشده بود، ده ها هزار رأی جعلی برای کرزی تولید کردند. البته این به آقای کرزی از قبل معلوم بود که دورۀ حکومت هشت ساله اش یکی از جملۀ فاسد ترین حکومت ها در جهان قلم داد شده و اعتبار و حیثیت خود را در بین مردم افغانستان و جامعه ای جهانی از دست داده است. بدین لحاظ توانائی رقابت در انتخابات را با آقای داکتر عبدالله عبدالله ندارد، زیرا آقای عبدالله با پیشکش استراتژی و بر نامه های مناسب چالش ها و ضعف های حکومت موجود را برجسته ساخته بود و را ه حل های مناسب و کار ساز به آن پیشنهاد می کرد. از ینرو آقای کرزی و تیم شان دست به تقلب گسترده زدند، تا پنج سال دیگر در اریکۀ قدرت بمانند.
اکنون که بیشتر از چهل روز از انتخابات دورۀ دوم ریاست جمهوری در کشور میگذرد، هنوز نتایج نهائی آن در پردۀ ابهام باقی است. معلوم دار است که مال دزدی را نمیتوان و نمیشود آشکارا استفاده نمود؛ رای دزدی هم صلاحیت و جرأت انسان را سلب میکند. بهانه سازی و نوعی گرد گردک گشتن بدور خود و بهانه جویی، ناشی از کم روحیگی و آفت های برآمده از همان عملیه تقلب و دزدی رای مردم است.
این تشویش در بین مردم کشور و جامعه ای جهانی وجود دارد که در صورت عدم حل و فصل عادلانۀ بحران ناشی از تقلب وخیانت در رای مردم، وضیعت سیاسی در محور های مختلف کشور به وخامت بگراید.
با تقلب و زور به مدارج قدرت میشود رسید، اما حفظ و نگهداری آن فقط در رضایت، صداقت و احترام به مردم و رای آنها نهفته است.
تقلب و تخلف در شمارش رأی مردم بزرگ ترین جفا در حق ایشان و بد ترین خیانت و ننگ در تاریخ افغانستان. است. راهیابی به صلح و ثبات در افغانستان نیاز مند همکاری صادقانه جامعه ای بین المللی در قبال مسائیل جاری و حل وفصل عادلانه و شفاف انتخابات پر از تقلب کنونی میباشد.
در غیر آن، پیامد های ناگوارش افغانستان را یکبار دیگر در پرتگاه تروریزم و گودال طالبانیزم خواهد انداخت.
