خبر و دیدگاه

عوامل گرمی روابط کرزی و احمدی نژاد

karzaiahmadinejad

 

اخیراً ما شاهد دو انتخابات بحران آفرین در ایران و افغانستان بودیم که هر دو در نتیجه اتهام تقلبات  با مخالفت مواجه شدند. در ایران جنبش داد خواهی معترضان در تحت رهبری آقای میر حسین موسوی پس از هفته ها  مقاومت سرکوب شد و تا حال مخالفان از جانب دولت احمدی نژاد شکنجه و بازداشت میشوند.

اما در افغانستان  رسوایی تقلبات  فراتر از ایران است و تا هنوز نتایج نهایی  نسبت رسیدگی به تقلبات گسترده اعلام نشده است  و نتایج مقدماتی  اعلام شده از جانب کمیسیون انتخابات افغانستان که حامد کرزی را برنده معرفی نموده است، تا هنوز نه از جانب رقیب عمده او داکتر عبدالله و نه از جانب جامعه جهانی برسمیت شناخته شده است. اما محمود احمدی نژاد رییس جمهور اسلامی ایران  با عجله پیروزی حامد کرزی را در انتخابات افغانستان تبریک گفت بی آنکه  منتظر  نتایج نهایی شده باشد.این در حالیست که تصور می شود برگزاری دور دوم انتخابات بعد از رسیدگی به تقلبات گسترده اجتناب ناپذیر است و گفته میشود از همین حالا کمیسیون مستقل انتخابات مصروف آمادگی برای چاپ اوراق رای دهی میان آقای کرزی و رقیب وی داکتر عبدالله است.

قابل یاد آوریست رییس جمهور حامد کرزی نیز در اوج بحران نتایج انتخابات ایران در نتیجه ادعاهای تقلبات گسترده پیروزی آقای احمدی نژاد را تبریک گفته بود. بدین تر تیب احمدی نژاد و کرزی یک دیگر شانرا تبریک گفتند بی آنکه حقانیت شانرا در انتخابات اثبات کرده باشند. پرسش اساسی اینست که چرا آقای احمدی نژاد عجله کرد؟ آیا این یک حسن نیت و همبستگی یک متقلب به متقلب دیگر است و یا بهره برداری وی از سردی روابط میان کرزی و امریکا در ماه های اخیر؟

برای پاسخ به این پرسش ها لازمست که قبل از همه سیاست جمهوری اسلامی ایران  را در هشت سال اخیر نسبت به افغانستان ، رهبری حامد کرزی و حضور قوت های خارجی از نظر بگذرانیم.

نخست باید گفت ایران صرف نظر ازینکه همسایه افغانستان است و از لحاط فرهنگی، زبانی، مذهبی پیوند های ژرف تاریخی دارند و کمتر کشوری را در منطقه می توان یافت که به اندازۀ ایران و افغانستان مشترکات  تاریخی داشته باشند، اما روابط سیاسی  ایران وافغانستان پُر از فراز و فرود بوده است.  با آنکه جهاد و نسل مهاجر افغانستان در ایران بیشتر توجه سیاست مداران و نخبگان فرهنگی این کشور را به افغانستان جلب نمود، ولی  سیاست های ایران نسبت به افغانستان  کمتر از دقت برخور دار بوده است.

اگر از سیاست های جمهوری اسلامی ایران در دوران جهاد و حکومت طالبان را کنار بگذاریم، سیاست رهبران کنونی ایران در رابطه به افغانستان در هشت سال گذشته در پی سقوط طالبان بیشتر واکنشی و  به دشمنی  با امریکا  عیار ساخته شده است. رهبران ایران حضور دراز مدت امریکا و ناتو را در همسایگی خود یک خطر جدی بخود می بینند. ازینرو ایران بیشتر در اندیشۀ شکست و به دام انداختن امریکا بحیث بزرگترین دشمنش در  افغانستان است.

واقعیت اینست که سقوط حکومت طالبان  در افغانستان و اشغال عراق توسط امریکا و قرار دادن جمهوری اسلامی ایران در لست “محور شرارت” ایران را در موقعیت خیلی دشوار قرار داد و تقریباً این کشور از هر دو طرف بجای دو رژیم دشمن مثل طالب و صدام حسین توسط دشمن قوی تری مثل  ابرقدرت امریکا و متحدینش  محاصره شد.

اما  سیر انکشاف حوادث در هشت سال اخیر  نشان داد که دوکتورین “تغییر رژیم” یا REGIME CHANGE توسط جورج  بوش نه از خاک افغانستان توانست رژیم ایران را سست سازد و نه از عراق، بلکه خود در دام بازی های خود گیر افتید. روی تصادفی نیست که رهبران جمهوری اسلامی ایران پس از سرنگونی صدام و طالبان تمام سرمایگذاری سیاست خارجی خویش را در افغانستان  و عراق در  شکست امریکا   نموده اند و درین راستا از هیچ  وسایلی روگردان نیستند.

با آنکه ایران در هشت سال اخیر سهمی مهمی در بازسازی افغانستان داشته است، و رهبران جمهوری اسلامی همواره حرف از حسن نیت و حمایت از دولت اسلامی افغانستان زده اند، ولی سیاست های این کشور نسبت به افغانستان خیلی مبهم و پیچیده بوده است. از زمانیکه رییس جمهور حامد کرزی  با رییس جمهور بوش قرار داد استراتیژیک  در مورد پایگاه نظامی امریکا برای مدت نا محدود  را در کاخ سفید امضاء نمود نه تنها جمهوری اسلامی ایران، بلکه روسیه و پاکستان نیز به اشکال مختلف مخالفت و واکنش نشان دادند.

در هشت سال اخیر جمهوری اسلامی  ایران همواره در تحریک مردم افغانستان و قیام علیه امریکا و متحدین آن ماشین بزرگ تبلیغاتی و نشراتی را بکار انداخت. چنانچه احمدی نژاد بار ها خواهان خروج قوت های خارجی از افغانستان شد. ولی حامد کرزی همواره حرف از کمک بی شائبه امریکا بحیث متحد استراتیژیک زده و خواهان افزایش قوت های ناتو بوده است. افزون بر آن  کرزی افزایش قوت های ناتو را تضمینی برای جلوگیری از مداخلات همسایگان ضروری دانسته است. اما حامد کرزی برای رضایت رهبران ایران بار ها اعلام نموده است که به امریکا اجازه نمی دهد که از خاک افغانستان علیه ایران استفاده کنند.

درین اواخر در افغانستان با شدت گرفتن جنگ طالبان و دیگر گروه های تروریستی با نیروهای ناتو از یک طرف و افزایش روحیه امریکایی ستیزی  بویژه سردی روابط کرزی و دولت اوباما،جمهوری اسلای ایران  را قوت سیاسی بیشتر داده است. احمدی نژاد در تلاش است که با بهره از روابط سرد کرزی و امریکا روابط شانرا با حکومت کابل گرم تر ساخته  و به روحیه امریکایی ستیزی در افغانستان  بیشتر  دامن بزند. چنانچه در  تازه ترین صحبت خود آقای احمدی نژاد در شورای امنیت ملل متحد بجای حامد کرزی برای انگلیسها و شوروی سابق تعنه داد که در افغانستان شکست خوردند و امریکا و متحدین ناتوی آنها نیز با عین سر نوشت دچار  خواهند شد.

بازی ایران در انتخابات افغانستان

با توجه به ضعف دولت داری در افغانستان ، انتخابات افغانستان  در مرکز بازی گران خارجی از جمله همسایگان قرار گرفت. جمهوری اسلامی ایران یکی از بازی گران عمده در انتخابات اخیر افغانستان بود.  احمدی نژاد بالای پیروزی کرزی سرمایگذاری نموده  نه تنها حمایت مالی از وی نمود ، بلکه در تشویق بسیاری رهبران شعیه در حمایت از کرزی نقش اساسی داشته است. برخی ها معتقد هستند که به سه دلیل  عمده احمدی نژاد از کرزی در انتخابات افغانستان حمایت نمود:

نخست اینکه کرزی یک رهبر ضعیف و بی صلاحیت است و همه همسایگان افغانستان از جمله ایران طرفدار یک رهبر قوی در افغانستان نیستند؛

دو دیگر اینکه احمدی نژاد از سردی روابط کرزی با امریکا بهره جویی می کند و فکر می کند از طریق حمایت کرزی غرب را در افغانستان زمین گیر می سازد.

شاید احمدی نژاد باور کرده  باشد که کرزی بعد از هشت سال یک شخصیت مستقل شده است و با رفتن بوش از قدرت دیگر دست نشانده امریکاییها نیست. وی هم چنان  ممکنست باور کرده باشد که کرزی امریکاییها را نمی گذارد که از خاک افغانستان علیه ایران استقاده کنند. این در حالیست که کرزی  تا حال نتوانسته جلو کشتار مردم خودش را توسط امریکاییها بگیرد و بعد ازین هم نخواهد توانست. افزون بر آن اگر کرزی در نتیجه انتخابات تقلبی در قدرت باقی بماند، نه تنها حکومت وی مشروعیت نخواهد داشت، بلکه ضعیف تر از گذشته خواهد بود و آنگاه بحیث ابزاری همه قدرت های خارجی خواهد بود.

و سوم اینکه هردو هم احمدی نژاد و هم کرزی متهم به تقلبات گسترده در انتخابات هستند و کمتر اعتبار و آبرو در داخل و در سطح جهانی دارند. اما هردو بدون اعتنا به دیگران به قدرت چسپیده اند. ازینرو هر دو بحیث «سلاطین تقلب» به یک دیگر نیاز دارند.

اما شرایط افغانستان مثل ایران نیست و کرزی بر خلاف تصور احمدی نژاد در موقعیتی نیست که مثل وی خواستهای اپوزیسیون و مردم افغانستان را نادیده گرفته همه معترضین را راهی شکنجه گاه ها کند.  در ایران آمر و رهبر احمدی نژاد علی خامنه ای است و لی در افغانستان آمر وقیم کرزی اوباما است.  انتخابات ایران توسط جمهوری اسلامی ایران برگزار شد، در حالیکه انتخابات افغانستان محصول پول و حمایت نظامی و سیاسی غرب  است. ازینرو صرف نظر از وجهه مشترک در تقلب سالاری، سرنوشت سیاسی کرزی و احمدی نژاد از هم متفاوت است.

تاثیر دور دوم انتخابات افغانستان بر ایران

باید گفت حوادث سیاسی این دو کشور همسایه بر یک دیگر شان  تاثیرگذار است؛ چنانچه انتخابات جمهوری اسلامی ایران  در افغانستان بی تاثیر نبود  و حالا ممکنست نتایج انتخابات افغانستان بی تاثیر بر ایران نباشد.  اگر انتخابات افغانستان بدور دو کشانیده شود، در آنصورت ممکنست نیروهای دادخواه و معترض ایران که هنوز در متن جامعه حضور دارند، نیز تحریک شده و زخم های تقلبات احمدی نژاد نیز تازه خواهد شد. به نظر می رسد تا حال با وصف سرکوب معترضان مبارزه به شیوه نهانی در برابر رژیم احمدی نژاد ادامه دارد و کشمکش قدرت را می توان در بحران ساختاری نظام جمهوری اسلامی در میان نخبگان سیاسی و مذهبی این کشور  نیز مشاهده نمود.

شاید روی تصادفی نبوده باشد که جمهوری اسلامی ایران در جریان بحران تقلبات در افغانستان با موضع گیری های خیلی متضاد تلاش نمود که کرزی را رهبر مجبوب و برنده انتخابات نشان دهد. چنانچه  برخی رسانه های ایران یکی از دلایل حمایت از کرزی را بخاطر حمایت شعیه ها از وی در انتخابات توجیه نمودند. این در حالیست که شعییان افغانستان در نتیجه خیانت و فروش آنها توسط  بر خی رهبران شان به کرزی در بدل چند تا چوکی میان تهی  به چندین دسته تقسیم  شدند. چنانچه نتایج  انتخابات با وصف تقلبات گسترده نشان داد که اکثریت شعیه ها یا به رمضان بشردوست رای دادند و یا به دا کتر عبدالله و کرزی با همه تلاشهایش نتوانست رای اکثریت شعیه های افغانستان را بدست بیاورد. این در حالی بود که در هشت سال اخیر دولت کرزی از هیچ تبعیضی بشمول کشتار مردم هزاره در بهسود توسط کوچی ها و یا انداختن کتب و شناسنانه های هزاره های افغانستان و صد ها کتب چاپ ایران به دریای هیرمند دریغ نورزید.

برخی اوقات  رهبران افغانستان و ایران حرف از دو کشور هم زبان و برادر می زند، این در حالیست که نه کرزی به آن معتقد است و نه احمدی نژاد. تا حال کرزی به دلایل تعصب زبانی حاضر نشده است که تلویزیون فارسی زبانهای منطقه را که از مدت ها بحث پیرامون آن جریان دارد، فعال شود. احمدی نژاد برخلاف دعوای برادری با کرزی و مردم افغانستان تا حال از پناهندگان مظلوم و بی دفاع افغانستان در ایران بحیث ابزار فشار سیاسی بر دولت افغانستان استفاده نموده بر خلاف حقوق انسانی و یا همسایگی با بدترین  شیوه از ایران اخراج  می نماید. پس احمدی نژاد از کدام برادری حرف می زند؟

توازن در روابط  افغانستان با غرب و همسایگان

برای رهبران افغانستان لازمست که میان  روابط  کشور باغرب و همسایگان یک توازن منطقی مطابق به منافع ملی افغانستان را ایجاد کنند، نه بر اساس روابط و منافع شخصی.

بدون شک دوستی با همسایگان برای افغانستان خیلی ضروریست و افغانستان بدون صلح و روابط اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی با همسایگان نمی تواند آینده داشته باشد. اما دوستی با همسایگان به بهای دشمنی با غرب نیز برای کشوری مثل افغانستان که در موقعیت جیوپلیتیکی خاص قرار دارد ، نیز  خیلی خطرناک است.   به همانگونه که تبدیل شدن افغانستان بحیث پایگاه نظامی دایمی غرب در منطقه به نفع این کشور نیست، تبدیل شدن  افغانستان بحیث ابزار همسایگان در بازی میان غرب و ایران و یا روسیه و پاکستان نه تنها افغانستان را از جهان تجرید می کند، بلکه فاجعه می آفریند. یکی از دلاییکه مردم افغانستان از حضور غرب تا حال استقبال کرده اند بخاصر جلوگیری از مداخلات همسایگان بوده است. به نظر می رسد که از ناکامی و تنش میان کرزی و غرب همسایگان استفاده اعظمی می کنند. ازینرو تبدیل شدن کرزی از دست نشاندگی غرب به ابزاری همسایگان خیلی خطر ناک تر است.

در فرجام باید گفت مردم کبیر  ایران و افغانستان که دارای فرهنگ و افتخارات تاریخی بزرگی  اند درسده بیست و یکم شایسته رهبران بهتر از  احمدی نژاد  و کرزی هستند. تا زمانیکه رهبری این دو ملت  متمدن را شخصیت های خود خواه، بی کفایت، فاسد و متقلب  در دست داشته باشند، آنها هر گز روی آرامش و سعادت را نخواهند دید.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا