در مدت ۲ ماه رقابت‌های انتخاباتی ریاست جمهوری افغانستان به خصوص در یک ماه اخیر فضای سیاسی-اجتماعی این کشور پرجوش و خروش بود و می توان گفت در تاریخ سیاسی معاصر افغانستان، انتخاباتی با این هیجان و تبلیغات روی نداده است.
اما این جوش و خروش با برگزاری انتخابات و اعلام شمارش آراء ناگهان به نوعی سکوت دلهره آمیز تبدیل شد اما منشا این دلهره و اضطراب از چیست؟
حامیان یکی از کاندیداهای مطرح اعلام کردند که در صورت عدم موفقیت کاندیدای مورد نظرشان، در پایتخت و دیگر شهرهای کشور تظاهرات خیابانی به راه خواهند انداخت و این کاندیدا نیز با انگشت نهادن بر روی یک سلسله تقلب های گسترده انتخاباتی و نشان دادن اسناد و تصاویر برخی از تقلب‌ها در رسانه‌های افغانستان اعلام کرد که اجازه نمی‌دهد سرنوشت انتخابات با تقلب تعیین شود.
سخنگویان کاندیدای دیگر بلافاصله این اظهارات را تلاش برای متشنج ساختن اوضاع بعد از انتخابات قلمداد کردند و گفتندکه پلیس و نیروهای مسلح از بروز هر گونه حرکت مخل امنیت جلوگیری خواهند کرد.
به گفته این سخنگوها، در صورتی که تقلبی صورت گرفته باشد، از مجاری قانونی و از طریق کمیسیون سمع شکایات بررسی و پیگیری خواهد شد و نیازی نیست تا افراد و گروه های مختلف، خودسرانه و برخلاف حکم قانون دست به تظاهرات و اعمال خشونت آمیز بزنند.
ولی باوجود استدلال هایی که از هر دو جانب مطرح شده است فضای سیاسی و اجتماعی کشور به دلیل هراس از عواقب سوء این رقابت های تنش زا ، در هاله‌ای از سکوت و اضطراب ترس انگیز فرو رفته است.
گویا حس ششم به افغانها هشدار می دهد که انتخابات شروع خوبی داشته اما ممکن است پایان درد آوری داشته باشد و به عبارت دیگر با اعلام نتایج نهائی انتخابات احتمال دارد افغانستان شاهد وقوع یک بحران کشدار سیاسی جدید باشد، به همین دلیل تقریبا تمام افغانها در این ایام اخبار مربوط به شمارش آراء را با دقت دنبال می کنند و منتظر هستند تا ببینند در نهایت چه کسی برنده انتخابات خواهد شد.
اما در فضای سیاسی جامعه سکوت ترسناکی حاکم است و برخی از افغانها مدعی هستند که این سکوت، سکوت قبل از طوفان است و شایعه ها نیز بر حول همین محور دور می زند.
اکنون در افغانستان، تنها رسانه‌ها فعال هستند و نیروهای امنیتی و نظامی نیز مانند سابق به کار خود مشغول هستند، اما در وزارت خانه ها و ارگانهای دولتی نوعی بلاتکلیفی به چشم می خورد، خرید و فروش طلا و جواهرآلات و اشیای گران قیمت به حداقل خود کاهش یافته و اکثر تاجران به کشورهای همسایه رفته اند و اوضاع سیاسی افغانستان بعد از انتخابات را از راه دور و در پایتخت های دیگر کشورها دنبال می‌کنند.
همه منتظر اعلام نتیجه نهایی و پیامدهای آن هستند.
اگر حادثه ای رخ ندهد و رئیس جمهور جدید به آرامی وارد قصر ریاست جمهوری شود، اضطراب ها و دلهره ها فروکش خواهدکرد و تاجران فراری نیز دوباره باز خواهند گشت، یکی از این کاندیداها که خود را پیشاپیش پیروز صحنه انتخابات می داند با تشکیل حکومت ائتلافی مخالفت است و آن را جفا در حق رأی دهندگان تلقی می‌کند.
کاندیدای حریف نیز در ظاهر با تشکیل حکومت ائتلافی مخالف است اما مخالفت او چندان جدی به نظر نمی‌رسد، هوادارانش بر این عقیده هستند که انتخابات ۲۹ مرداد به طور بی‌سابقه‌ای با تقلب وسیع و گسترده همراه بود و مشروعیت انتخابات را از بین برده است لذا باید انتخابات مجدد برگزار شود که این درخواست با توجه به شرایط کنونی افغانستان و عدم تمایل جامعه جهانی امکان پذیر به نظر نمی رسد.
پیشنهاد دوم آنها تشکیل حکومت ائتلافی است و می‌گویند چون هر دو کاندید مطرح ، آرای نزدیک به هم دارند لذا اصول دموکراسی ایجاب می کند که قدرت میان دو کاندیدای فوق تقسیم شود ، ظاهرا “ریچارد هالبروک ” نماینده ویژه رئیس جمهور آمریکا به افغانستان و پاکستان نیز از این پیشنهاد حمایت می‌کند و آن را تطبیق دموکراسی در افغانستان می داند .
این موارد در مجموع نقطه های تنش میان هواداران ۲ کاندیدای برتر انتخابات است که تاکنون حل نشده و مردم نگران هستند که شاید بعد از اعلام نتایج رسمی انتخابات کشمکش ها و مناقشات موجود به نقطه انفجار آمیزی برسد و کشور را دریک بحران سیاسی دیگر غرق کند.
از این رو هیچ کس نمی‌داند بعد از اعلام نتایج نهایی چه حادثه ای اتفاق خواهد افتاد و در سطح جامعه سکوت معنی دار و آزار دهنده ای را بوجود آورده است.
