خبر و دیدگاه

افغانستان لابراتوار حکومت داری

benefsha beheshtiزمانی بود که صنوف اول مکتب را با درس های خوب استادم تعقیت میکردم و معلمم در جریان درس ها از رییس جمهور صحبت میکرد؛ آن وقت ها می اندیشیدم شاید رییس جمهور یک فرد قوی هیکل و خارق العادۀ باشد که چیزی ننوشد و یا هم چیزی نپوشد یا یک انسان کاملا مجزا از دیگران است؛ آنوقت ها معلمم از داکتر نجیب سخن میگفت:

زمانیکه او در صفحه تلویزیون ظاهر میشد و همیشه از جمهوری دموکراتیک افغانستان سخن میگفت، هنوز صنف دوم مکتب نشده بودم، که یک هیاهویی برپاشد و شخصی بنام آقای مجددی زمام امور را بدست گرفت. هر گاهی که او سخنرانی میکرد از انداخت راکت ها و ریختاندن خون مردم کابل یاد آوری مینمود؛ آنوقت ها بود حرف از حکومت مجاهدین یعنی تسخیر افغانستان توسط مجاهدین و بعداً بدست گرفتن زمام امور دولت توسط استاد ربانی بود هر گاه به گفتار های او گوش میدادم صحبت از پیشرفت قوا و کشته شدن مسلمانان در فلان، فلان سنگرها، تقویۀ قوا و غیره که فلان ولایت از دست دشمن تسخیر شد…؛ در همین حال نگاهی به نقشۀ افغانستان می انداختم میدیدم که همه جا بدست حکومت مجاهدین است و از طرف دیگر شعار از جنبش ملی اسلامی افغانستان که یک حزب جدید در میان مردم در شمال افغانستان و به ارادۀ این مردم تحت رهبری جنرال دوستم از همه ملت ها به طور فراگیر در زون شمال ایجاد گردیده بود که امنیت صفحات شمال را تأمین مینمود، مهاجرین جنگ های که در کابل جریان داشت را حمایه میکرند و برای مردم مهاجر زمینه جای و وظیفه را فراهم ساخت؛ نقطۀ کوچک نقشه را متوجه شدم که یک گروه سیاهی قرار است وارد افغانستان گردد؛ این گروه در پاکستان ساخته شده و سپس توسط “آی ایس آی” پاکستان تجهیز تسلیح و از طریق ولایت هلمند، قندهار، کابل را تسخیر و بعداً به هرات حمله ور شده آنرا گرفته و از آن طریق بادغیس و فاریاب، جوزجان وارد مزار شریف گردیدند، که ساعت یازده روزبود و همه مردم شهر مزار شریف در حال فراراند که این گروه سیاه بنام طالبان زمام امور را در دست گرفته است در این دوره حتی صدای نغمۀ بلبل که یک پرندۀ صحرایی بود شنیده نمیشد در سخن های که از رادیو میشنیدم حرف از امر بالمعروف و نهر عن المنکر، شلاق زدن زنان، به دار آویختن ها، پای حلقۀ دار بردن مردم، زن، طفل، قطع کردن دست و پای، سوختاندن مکاتب و غیره موارد بود که افکار مرا از دانستن یک دوره حکومت کاملا سیاه، تقریباً % ۸۵ خاک افغانستان را اشغال و به تباهی کشیده بودند، هیچ تعریف منفی جایگزین آن شده نمیتواند به خود جلب مینمود.اما پس از سپری شدن در حدود چهار سال حکومت آنها زمان که حوادث همانند به شهادت رسیدن قهرمان ملی شهید احمد شاه مسعود، یک روز بعد حادثۀ یازدهم سپتامبر در امریکا و بعد از آن دایر شدند کنفرانس بن که بلاخره دست آورد آن ایجاد حکومت مؤقت شش ماهه و انتقالی آقای کرزی را این ملت به تجربه گرفت.در دوره های یاد شده که عموماً شاهد آن بودیم، قدرت طلبی های گروهی قومی، قوماندان سالاری نقش خود را داشت، اما انگیزه های که از دورۀ حکومت مؤقت و انتقالی دارم این بوده که یک زمینۀ حد اقل بنام گوش دادن به نظریات اتباع کشور فراهم آوری خانۀ ملت بنام پارلمان یاد آوری میشد و روند جدید بنام انتخابات ریاست جمهوری و نماینده های مردم را در ولسی جرگه و شورا های ولایتی را در بر میگرفت بوجود آمد، پس از این دوره ۸ سال تمام نماینده های مردم در پارلمان “ولسی جرگه”، مشرانو جرگه و شورا های ولایتی تحت ریاست آقای مجددی و محمد یونس قانونی با ایجاد یک نظام ریاستی که حامد کرزی در رأس آن تعیین گردید، اما سخن این جاست که هنوز هم از نا امنی ها، کشت و خون، فقر، بیکاری، فساد اداری، تولید و ترافیک مواد مخدر وجود دارد، رنج میبریم.
نکته مهم دیگر اینکه موجودیت گروه سیاۀ بنام طالبان هنوز هم افکار مردم را به هراس در آورده است.

اکنون ما در شرایطی قرار داریم که کشور ما غیر از دوره های که می شنیدم و در مسیر همین دوره تولد و بزرگ شده ام دوره های دیگری را مانند: امیر عبدالرحمن خان، حبیب الله خان، امان الله خان، امیر حبیب الله کلکانی، نادر خان، ظاهر شاه، داوود خان، ترکی، حفیظ الله امین، کارمل، نجیب و غیره با انواع و اشکال مختلف حکومت داری به مثل حکومت شاهی مطلقه، شاهی مشروطه، جمهوری مطلقه، نظام کمونیستی، دولت اسلامی، امارت اسلامی و جمهوری اسلامی را سپری نموده است و حالا در مرحلۀ قرار داریم که امروز سخن از برگزاری دور دوم انتخابات در افغانستان میزنیم و عملاً این دوره را سپری میکنیم، درست دو روز بعد هر تبعۀ افغان که سن هجده را تکمیل کرده باشد به پای صندوق های رأی دهی میرود و زمامدار خود را انتخاب میکند.
· اما اینکه زمامدار آینده کی خواهد بود؟

· چه برنامه خواهد داشت؟

· آیا به نفع ملت افغانستان کار خواهد کرد یا به خارجی ها؟

· آیا کسی که انتخاب میشود به نفع یک قوم یا یک منطقه کار خواهد کرد؟ یا به نفع همه مردم افغانستان؟
این گونه سوال ها در ذهن هر هموطن ما خطور میکند.

اگر نظری در جمع تعداد کاندیدان ریاست جمهوری بیاندازیم ۳ شخص مطرح را مشاهده میکنیم، البته باید یاد آور شد که شخص حامد کزی را با دولت هشت ساله اش تجربه کردیم، اما از جمله دوتن نامزد های برجستۀ که وارد کار زار انتخاباتی هستند از شهرت خاصی برخوردارند.
داکتر عبدالله عبدالله و اشرف غنی احمد زی است، چیزیکه توجه مردم را جلب نموده است برنامه های حکومت آینده این دو شخص است که میخواهند نظام افغانستان را تغییر دهند یعنی بنیانگذار نظام صدارتی یا پارلمانی در این مملکت باشند، سخن این جاست که هر گاه از این دو نامزد یکی آن برگزیده شود افغانستان با زهم وارد یک صحنه جدیدی از نظام ریاستی مطلق حامد کرزی به نظام صدارتی یا پارلمانی را به تجربه می گیرد، اینکه این تغییر ارمغانی به دولت آینده افغانستان و مردم رنج دیده خواهد آورد باز هم شاید وارد میدان آزمایش قرار گیریم و عملاً تجربه ی از این نظام داشته باشیم، تاریخ گواه خواهد بود.

 

 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا