تاریخ سرزمین ما شاهد آنست که چندین سده پیهم از احمد شاه ابدالی گرفته تا کنون حاکمان افغان (پشتون) بر سرزمینی به نام افغانستان حکمروائی میکنند و درین مدت به هر وسیله ممکن نگذاشته اند غیر پشتونی رهبری این سرزمین را حتی به مدت کوتاهی هم بدست داشته باشد. حکمروائی این حکمرانان همواره با جنگها و کشتار های داخلی و خارجی همراه بوده و حاصل آن جز بدبختی، بیسوادی و در بدری برای مردم کشور ما چیز دیگری نبوده. چند سالی است که سر و صدای دموکراسی کشور ما را فرا گرفته و دولت های موقت، انتقالی و انتخابی پشت هم (در حقیقت ادامه حاکمیت های قبلی در قالب جدید) بر مردم بیچاره ما تحمیل شده اند.
حکمران فعلی با تمام قوا تلاش دارد قدرت خود را از دست ندهد و درین راه از هیچگونه نیرنگ و معامله ابا نمیورزد. از حکمران فعلی و همه آنهائیکه مدعی رهبری میراثی افغانستان هستند، سوال میکنم که پس از سیصد سال حاکمیت مطلقه شمایان که کنون در قرن بیست و یکم نام “افغانستان” در ردیف آخرین نامهای لست سازمان ملل متحد از نظر انکشاف در جهان است، هشتاد درصد نفوس کشور در بیسوادی بسر میبرند، سرحدات کشور هنوز واضح نیست، نفوس واقعی کشور را کسی نمیداند، و برنامه ای هم برای انکشاف کشور وجود ندارد، چند صد سال دیگر مردم بدبخت این کشور زیر حاکمیت شمایان باید صبر کنند تا نام “افغانستان” به صدم یا پنجاهم درین لست برسد؟
بدون شک اکثریت مطلق بدبختی های کشور ما و از جمله عدم اعتماد همگانی بالای دولت های افغانستان و بالنتیجه بوجود نیامدن یک دولت مردمی در کشور محصول ستم ممتد تاریخی است که طی سده های اخیر از جانب حاکمان افغان (پشتون ) در سرزمینی بنام افغانستان بالای سایر اقوام ساکن این سرزمین صورت گرفته و تا کنون نیز ادامه دارد. حاکمان تمامیت خواه افغان (پشتون ) نه تنها نام خطه آریانای کبیر و خراسان زیبا را به افغانستان تغییر دادند بلکه بار ها تلاش نموده اند تا از راه زور، تزویر، جعل نویسی و جعلکاری، فیصدی نفوس پشتون ها را نسبت به سایر اقوام ساکن کشور دو و چند برابر نشان بدهند و به این وسیله منطق جاهلانه اکثریت بودن خود را برای تطبیق برنامه های برتری جویانه خویش بر رخ دیگران بکشند و ازان سوء استفاده بکنند.
این جعلکاری حالا با شدت تمام از طریق ادارات ثبت احوال نفوس وزارت داخله در سر تا سر کشور پیش برده میشود و با زیرکی خاص در ستون ( ملیت ) تذکره تابعیت همه ساکنان کشور بدون پرسش و رضایت آنها با نیرنگ و وقاحت تمام مینویسند: “افغان”. در حالیکه در قانون اساسی و سرود ملی کشور که آنهم بزبان پشتو میباشد آمده که افغانستان متشکل از اقوام مختلف است و نامهای اقوام ساکن کشور را ردیف نموده اند.
حاکمان فعلی حالا با این جعلکاری میخواهند در یک مرحله همه ساکنان کشور را به نام “افغان” ثبت نمایند و بعدا نویسندگان تمامیت خواه دست بکار شده و در جعلیات خود بنام کتاب و غیره وجوه تسمیه و معنی کلمات افغان را پشتون و افغانستان را محل سکونت پشتونها نگاشته و وانمود بسازند که گویا اکثریت ساکنان کشور افغان (پشتون) هستند ازین رو حق رهبری و تعیین سرنوشت کشور تنها باید بدست آنها باشد؟
هویت اقوم بیانگر تاریخ و ریشه های اجدادی آنها است. تلقین اینکه همه افراد ساکن در کشور ( افغان ) هستند بر ساکنان کشور هیچ دردی از آلام ملیونی مردم ما را تا بحال درمان نکرده و بعد ازین هم قطعا بدرد نمیخورد. ملیت و ملت شدن پروسه طولانی و پیچیده اجتماعی است که فقط گذشت زمان و فرهنگ عالی میتواند به تسریع این پروسه کمک کند نه تحمیل برنامه های برتری جویانه و خود خواهانه گروهی از افراد حاکم متعصب نظیر آنچه در بالا ذکر شد. چنین برنامه ها هیچ کمکی به پروسه ملت سازی نمیکند و بر عکس عقده های گره شده حقارت را که در طول سده ها بوجود آمده شدید تر نموده و باعث انقطاب بیشتر مردم میگردد.
بر حاکمان فعلی است تا بیشتر ازین به فریب دادن خود و مردم کشور ادامه نداده و راه منطق، تساوی و تسامح را در پیش گیرند تا باشد گرهی از مشکلات عدیده این کشور باز شدن گیرد و سر آغازی باشد برای رسیدن به وفاق ملی و تامین عدالت سراسری در کشور.
