“ما شاهد یک مظاهره صلح آمیز در کابل مثل تهران و سایر مکان ها نخواهیم بود؛ مردم با کلشینکوف های خواهند آمد.”
این پیامی بود که اقای عبدالستار مراد در کمپاین انتخاباتی محترم داکتر عبدالله عبدالله و در جمع هزاران تن بیان داشتند. ایشان گفتند که اگر در انتخابات تقلب صورت بگیرد مردم ارام نخواهند نشست و با اسحه بروی سرکها خواهند ریخت، خوب مشخص است تقلب در انتخابات تنها میتواند از طرف کسانیکه پروسۀ انتخابات را کنترول میکنند صورت بگیرد و بس و این حرف مستقیما متوجه تیم اقای کرزی و کمیسیون انتخابات است که تحت هدایت دولت فعالیت مینماید.
“مظاهرات اوضاع را وخیم خواهند ساخت؛ کشور دامنگیر یک بحران میشود.”
البته این تنها حرف اقای مراد نیست بلکه صدای میلیونها شهروند افغان است که ارزو دارند انتخابات ریاست جمهوری بصورت شفاف و عادلانه برگزار شود. دوره گذشته انتخابات روی یک سلسله ملاحظات هموطنان ما باوجودیکه شاهد تقلب فراوان برای پیروزی اقای کرزی بودند، ولی بازهم بخاطر حفظ منافع ملی خاموشی اختیار گزیدند تا شاید این پیروزی تغییری مثبتی در روند زندگی آنها ایجاد نماید، که با تاسف ۴ سال گذشته نتیجه برعکس و بر انبوه بدبختی های انها نیز افزود.
مردم ما از یکی دو سال به اینطرف تشویش خود را در رابطه به انتخابات بین نموده اند اما مقامات مسوول دولت افغانستان و کمیسیون انتخابات توجهی به ان نکرده اند اما هر قدریکه به زمان برگزاری انتخابات نزدیک میشویم کشیدگی های بیشتری را مشاهده میکنیم که هر کدام عاملی برای برهم زدن نظم عامه محسوب میشوند. اینهمه سر و صدا ها، اعتراضات و انتقادات آیا بگوش مسوولین دولت و کمیسیون انتخابات میرسد یا نه؟ و بالاخره پاسخ آنها بمردم چیست؟ البته من یقین کامل دارم که ستاد انتخاباتی محترم داکتر عبدالله طرفدار تشنج و ایجاد فضای ناامن در کشور نمیباشد اما در صورتیکه نتایج انتخابات بروفق مراد کاندیدان مخالف اقای کرزی نباشد ایا میشود جلو مردم خشمگین را گرفت؟ اگر حوادث خونباری در کشور بوقوع بپیوندد و باردیگر جو های کابل پر زخون گردد چه فردی مسوولیت آنرا بر عهده میگیرد؟ مردمی که برای تعین سرنوشت خود دست بقیام میزنند و یا اقای کرزی که تلاش دارد بهر وسیله یکه شده بار دیگر بر اریکه قدرت تکیه بزنند؟
البته من با نظر اقای مراد و اقای هارون میر که گفته اند اگر اقای داکتر ننتیجه انتخابات را نپذیرد مردم با تفنگ بروی سرکها خواهند امد موافق نیستم چون با شناختیکه من شخصا از محترم داکتر عبدالله دارم ایشان شدیدآ مخالف تشنج و برهم زدن نظم عامه میباشند، شاید در صورت عدم موافقت، آنها بمراجع قانونی شکایت نمایند اما هرگز از مردم تقاضا نخواهند کرد که به اسلحه متوصل شوند. اقای داکتر عبدالله از جمله افراد کلیدی در کنفرانس بودند که برای اوردن صلح و امنیت در افغانستان تلاش نمودند و هرگز بخاطر رسیدن بقدرت راه جنگ را انتخاب نخواهند کرد مگر تغییر قدرت در سال ۲۰۰۱ که بدون خونریزی صورت گرفت سند زنده ی این ادعا نیست.
من از ستاد کاندیداتوری محترم داکتر عبدالله تقاضا دارم تا در اینمورد موضع مشخص خود را برای مردم روشن سازند. استقبالهای فراوانیکه در گوشه و کنار وطن ازداکتر عبدالله صورت گرفت محبوبیت ایشان را چندین مرتبه بیشتر ساخته است و بیان اینگونه مسایل جز اینکه ضربه بر شخصیت ملی و صلحخواه ایشان وارد سازد و از انها نیز یک چهره ماجراجو و قدرت طلب معرفی کند حاصل دیگری ندارد. تاکید من بر این است که انتخابات امسال با چهار سال قبل فرق دارد و هموطنان ما در گوشه و کنار وطن با دقت بیشتر از گذشته جریانات را تعقیب خواهند کرد پس نباید تعداد از هموطنان ما با بیان حرفهای احساساتی وضع را تیره سازند و پیام جنگ بفرستند بیائید نگذاریم دیگر تفنگهای در کشور ما بخاطر رسیدن بقدرت بصدا در بیایند تلاش نمایم تا دست محبت و دوستی و اخوت را بسوی همدیگر دراز کنیم تا بتوانیم با ایجاد فضای اعتماد و باورمندی نسبت بهمدیگر اینده کشور خود را رقم زنیم.
