جناب محترم رئیس جمهور باراک اوباما، شما نیک اگاهید،افغانستان در مدت بیشتر از سه دهه میشود، که در آتش جنگ و خونریزی محرومیت های شدید اجتماعی ، فرهنگی و اقتصادی مواجه بوده علیزغم ملیونها دالر کمک سخاوتمندانه کشور های کمک دهنده مخصوصا ایالات متحده آمریکا هنوز هم متأسفانه مردمانش در پائین ترین سطح زنده گی اقتصادی قرار دارند.
ریشه یابی این مشکلات آنقدر هم دشوار نیست، با نگاهی گذرا به چهره های محروم اجتماعی و اقتصادی مردمان این سر زمین به درستی میتوان دریافت که طوفان بحرانهای مخرب و جانگداز اجتماعی و فرهنگی شتبان در حال گسترش است، و میرود تا به زخم ناسور وغیر قابل علاج مبدل گردد. بی امنیتی، فساد اداری، دیکتاتوری سیاسی و فرهنگی، نبود اشتغال وافزایش رشد بیکاری، فقر،اعتیاد، و …… از جمله معضلات کشورهستند، که افغانستان را در لبه پرتگاه قرار داده، تا با نابودی کامل کشاند.
برای اینکه مشکلات کشور بصورت روشن خدمت تان تحریر یابد، لازم دانسته شد، تا بصورت زیر دسته بندی گردد.
اول: مبارزه با تروریزم
جناب عالی : بعد از انتخاب رئیس جمهور کرزی بعنوان نخستین رئیس جمهور منتخب افغانستان، حدس و گمان مردم افغانستان و جامعه جهانی این بود که شاید حامد کرزی بتواند در مقابل همه چالش های که گریبانگیر مردم افغانستان و جامعه جهانی در مبارزه با تروزیزم، فساد اداری و مواد مخدر، فقر زدائی، مشکلات قومی ، فرهنگی،زبانی بلاآخره ازبین رفتن حاکمیت قانون وازادی های فردی ، که زیر شلاق مذهبی طالبان خوردگردیده بود، با صلابت و قاطعیت به ایستد و از آن مؤفق و پیروز بدر آید. اما بعد از گذشت بیشتر از هفت سال نه تنها مبارزه هوشمندانه ، مثمر و جدی صورت نپذیزفت، بلکه عقب نشینی و سازش رئیس جمهور در مقابل تروریستان سوالات زیاد را دراذهان مردم ما بوجود آورده است.
شما نیک میدانید،تروریزم یک پدیده شناخته شده جهانی است، که از گذشته های دور مطرح بوده است.اما در کشورافغانستان این واژه بعد از شهادت قهرمان ملی افغانستان احمد شاه مسعود وعملیات انتحاری بالای برج های دوگانه آمریکا بدست تروریست های عرب اهمیت پیدا کرده است.
در افغانستان شبکه القاعده در مرکز رهبری، طالبان و حزب اسلامی گلبدین حکمتیار در محور آن فعالیت تروریستی دارند. چنانچه گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی افغانستان اطاعت عام تام خود را از رهبری القاعده اسامه بن لادن اعلام نموده، و در چندین عملیات تروریستی بصورت پیدا وپنهان دست داشته اند،وعملیات تروریستی به جان نمایندگان پارلمان افغانستان، بخصوص مصطفی کاظمی نماینده مجلس ملی و مردم بغلان چهره سخیف و زشت وی را بیشتر از بیش نمایان ساخته است. همچنان رهبری طالبان با راه اندازی عملیات تروریستی متواتر و پی هم،هر روز جان دهها انسان بیگناه را میگیرد .
هر سه شخص، اسامه بن لادن، ملا عمر و گلبدین حکمتیار که به مثلث شوم تروریستی در افغانستان وسطح جهان معروف اند، و همچنان در لست سیاه بین المللی قرار دارند و آمریکا مبلغ هنگفتی رابه عنوان جایزه به دستگیری آنان گذاشته است.
با آن که مردم افغانستان و قوت های بین المللی هر روز همانند حادثه اسفناک بغلان قربانی این جریان وحشت افزا میشوند، و مردم افغانستان و جامعه جهانی توقع شان از رئیس جمهور کرزی اینست، تا در مقابل این پدیده شوم از خود مقاومت و ایستادگی نشان دهد. اما متأسفانه رئیس جمهور کرزی با حرکت غیر حساب شده از ملا عمر و گلبدین حکمتیار رهبران تروریست ها در افغانستان دعوت بعمل آورد بود، تا با آنان مذاکره کرده، و در دولت با وی شریک شوند. البته این حرکت وی بار ها از طرف مردم افغانستان، نهاد های مدنی مورد انتقاد قرار گرفته است، چنانچه مجیب خلوتگر مسؤل بیناد جامعه باز افغانستان با انتقاد شدید از کرزی گفت” دولت در هر نوع مذاکره با مخالفان باید ارزشهای حقوق بشر وحقوق مدنی شهروندان را در نظر بگیرد. دولت باید روشن سازد که این مذاکرات با چه کسانی انجام می شود، و چه مسائلی در آن مطرح است”. و همچنان خانم عادله محسنی عضو کمیته مشارکت سیاسی زنان افغانستان بیان داشت” ما اطلاعی نداریم که با سرنوشت ما چگونه بازی می شود؟ امروز ما اینجا جمع شده ایم و حرفی برای گفتن داریم، برای این که در واقع ما نگران سرنوشت خود هستیم.” روز نامه هشت صبح که یکی از پر خوانش ترین روز نامه کابل است، حرکت کرزی را که میخواهد نام رهبران طالبان را از لست سیاه ملل متحد حذف کند، مینگارد” ممکن است دولت افغانستان با توافق با “آنانی که همه چیز را معین می کنند”، موفق شود نامهای رهبران طالبان را از فهرست سیاه پاک کند، اما “مصیبتی” را در پی حملات طالبان به مادران و کودکان افغان رسیده از حافظه آنان پاک نخواهد توانست”. همچنان روز نامه نخست در مورد تلاش کرزی برای پیوستن حکمتیار با دولت می نویسد” حکمتیار(رهبر حزب اسلامی) به ارزشهای چون حقوق بشر، تساوی حقوق زنان و مردان، و آزادی بیان معتقد نیست” روز نامه نخست به اضافه با مخاطب قرار دادن کرزی، مینگارد “آقای رییس جمهور! طالب و القاعده هیچ تفاوتی از هم ندارند؛ هر دو تای شان انسان می کشند، مکتب می بندند، تاکستان می سوزانند، وحشت می آفرینند… پس از روی لطف، باقی مانده وقت حکومت تان را برای تفکیک طالب افغانی و خارجی صرف نکنید، زمان را به هدر ندهید… چون چاره کار این نیست، اگر سیاست های اداره کرزی به همین شکل ادامه یابد، پای طالبان و القاعده به کابل خواهد رسید”.
جناب محترم رئیس جمهور اوباما، طالبان و حزب اسلامی گلبدین حکمتیار هیچگونه مشروعیت بین مردم افغانستان ندارند، چنانچه در یک نظر سنجی تباریخ ۹ فبروری ۲۰۰۹ از طرف بی بی سی، شبکه رادیو و تلویزیون دولتی آلمان و شبکه خبری ای بی سی آمریکا در مورد دیدگاه مردم افغانستان نسبت به شرایط این کشور انجام شده بود چنین آمده است” نتیجه نظرخواهی سال جاری حاکی از خصومت اکثر مردم افغانستان نسبت به طالبان است و تنها ۴ درصد از پرسش شوندگان از بازگشت این گروه به قدرت حمایت کردند در حالیکه ۵۸ درصد طالبان را بزرگترین خطر برای افغانستان دانستند، ۹۰ درصد گفتند که با طالبان مخالفند و ۸۵ درصد نیز اظهار داشتند که طالبان ضعیف اند و در منطقه سکونت آنان از حمایت مردمی برخوردار نیستند”.
البته پیرامون این که چرا کرزی میخواهد با طالبان و حزب اسلامی متحد شود،حدس گمانهای زیادی رفته است، شاید هم یکی از دلایل مهم این رفتار دور از انتظار رئیس جمهور این باشد، تا با متحد شدنش با این دو نیروی قهار و خشن(طالبان و گلبدین) نهال دیموکراسی را درنطفه بخشکاند، و حاکمیت مطلق خود را بالای مردم افغانستان تحمیل نماید.
دوم: مواد مخدر و فساد اداری
مواد مخدر،این بتۀ تباه کن بعد از حمله روسیه شوروی عمدتاً در مناطق حزب اسلامی گلبدین حکمتیار، در همکاری مستقیم سازمان جاسوسی پاکستان آی اس آی بخصوص در جنوب کشور کشت و زرع آن رواج پیدا کرده بود.
نظر به گزارش سازمان ملل متحد ۳۴ فیصد کشت کوکنار در مناطق جنوب افغانستان افزایش یافته است، که تقریباً ۹۳ فیصد هیروئین جهان را که مقدارش به ۸۲۰۰ تن میرسد تهیه میکند.
مواد مخدر وتروریزم با هم ارتباط تگاتنگ داشته یکی در خدمت دیگر است، بطور مثال مواد مخدر در مناطق طالبان کشت و زرع میشود، و از منفعت حاصله از آن نیز طالبان استفاده میکند. چناچه جنرال دن مک نیل فرمانده پیشین قوت های ایساف طی مصاحبه چنین گفته بود”از حاصل در آمد تریاک چهل فیصد نیرو های شورشی(طالبان) به نفع خود استفاده میکند”. البته این رقم نظر به گفته بعضی از متخصصین بین الملی تا ۶۰ فیصد میرسد. وی به اضافه اظهار داشته است، که زرع و کشت کوکنار در افغانستان بر علاوه استفاده تروریست ها از آن، ادارات دولتی افغانستان را نیز فاسد ساخته است. چنانچه روزنامه نیورک تایمز بتاریخ ۱۹ نوامبر ۲۰۰۴ بقلم کارلته گل انتشار یافت اقارب نزدیک رئیس جمهور کرزی به شمول برادرش ولی کرزی، در قاچاق مواد مخدر دست دارند، و همچنان رهائی پنج قاچاقبر مواد مخدر از زندان به دستور رئیس جمهور کرزی بر عملکرد دولت در مبارزه با مواد مخدر ابهامات زیادی گذاشته است.
همچنان نماینده ویژه ئی شما در امور افغانستان و پاکستان گفته است که کوشش و تلاش کشورش برای ریشه کن خشخاش در افغانستان “پراتلاف و ناکارآمد” بوده است.
آقای هولبروک در کنفرانسی در بلژیک – مجمع بروکسل – گفت که تلاش ها برای ریشه کن کردن کشت خشخاش نتوانسته است بر توانایی شورشیان طالبان برای جمع آوری پول از طریق تجارت مواد مخدر اثر بگذارد.
همچنان یاب د هوپ شفر، دبیر کل پیمان ناتو می گوید فساد و بی کفایتی دولت افغانستان به همان اندازه وجود شورشیان، در بی ثباتی مزمن این کشور نقش دارد.
جناب اوباما،حامد کرزی با حمایت همه جانبه کشور های غربی و آمریکا به قدرت رسید واز وی انتظارمی رفت تا سیستم و اداره ایجاد نماید که جایگزین رژیم طالبان شود و افغانستان را بسوی ثبات و ادارده سالم و قانونمند رهبری کند.
اما متأسفانه بعدازسپری شدن بیشتر از هفت سال به نظر می رسد، نتنها این خواسته ها در حد توقع مردم افغانستان و جامعه جهانی برآورده نشده است،بلکه بقول روزنامه نیویورک تایمز ممکن است حامد کرزی مانع بالقوه برای رسیدن آمریکا به اهدافش تلقی شود.
هلن کوپر در این مقاله نوشته است مقام های آمریکایی می گویند، گسترش فساد در دولت حامد کرزی سبب افزایش تولید و قاچاق مواد مخدروهمچنین افزایش فعالیت مجدد شورشیان شده است.
حالا این پرسش برای مردم افغانستان خلق شده است که چه راز نهفته ئی در سکوت رئیس جمهور کرزی در مقابل قاچاق مواد مخدر میتواند باشد.
سوم: موضوع اقتصادی
کرزی با وجود اینکه بیشتر از هفت سال از حاکمیت اش میگذرد، هیچگونه تلاش مؤثری برای از بین بردن فقر و ایجاد کار برای بیکاران نکرد است. حالا هم با توجه به این که کمتر از یکماه به انتخابات ریاست جمهوری باقیمانده است، با اینکه رقبای کرزی برای ریاست جمهوری رئوس برنامه اقتصادی خود را در باره از میان برداشتن فقر،بهبود فضای کسب و کار اعلام داشته اند. اما کرزی هیچنوع طرح اقتصادی که بتواند کشور را از بحران اقتصادی فعلی بیرون کند، ارائه نداده است.
برخی از کارشناسان اموراقتصادی،عامل اصلی بیکاری در افغانستان را نبود برنامه های درست ومناسب برای کاریابی واشتغال زایی در این کشور می دانند. آقای سیحون کارشناس اقتصادی افغان و استاد دانشکده اقتصاد دانشگاه کابل می گوید: براساس آمار و ارقام رسمی که از سوی دولت افغانستان منتشر شده در حال حاضر ۳ میلیون جوان جویای کار اما بیکار دراین کشور وجود دارند. البته این رقم رسمی است که به نظر می رسد آمار واقعی بیش از این باشد، بعضی از کارشناسان باور دارند که تا چهل فیصد مردم بیکار هستند.
بیکاری در افغانستان سبب شده است تا تعدادی از جوانان دوباره به کشورهای همسایه،به ویژه ایران بازگردند به این امید که بتوانند در آنجا زنده گی بخور ونیمر را پیش ببرند، که اکثراً قربانی قاچاقچیان انسان شده، جان های شرین خود را درمسیر را ه از دست میدهند .
مسئله بیکاری تاثیرات عمیقی بر وضعیت زندگی اسفناک مردم گذاشته حتی بعضاً مجبور شده اند تا خود را دردام گروه های تروریستی (طالبان و حزب اسلامی) بگذارند. واضحاً بسیاری از جرم ها ریشه در فقر اقتصادی مجرمان دارد و در شرایطی که فرد و افرادی برای چند صد افغانی آدم می کشند بسیار سخت است که از آن ها بخواهیم، منافع امروز خود را فدای فردا نکنند.
چهارم: ساختار سیاسی نظام
بحث پیرامون نوعیت نظام سیاسی در هنگام تصویب قانون اساسی در سال ۱۳۸۲ در مجلس بزرگ ملی مطرح گردیده بود. البته در آن زمان سیستم نظام پارلمانی قویاً مطرح بوده و طرفداران زیادی داشت، اما کرزی با خدعه نیرنگ توانست، نظام ریاستی را بالای مردم تحمیل نماید.
براساس این قانون، رئیس جمهوری در راس هر سه قوه دولت قرار دارد و قوه مجریه به طور مستقیم تحت ریاست وی کار می کند. در نظام ریاستی وزیران و شماری دیگر از مقامهای دولتی باید از مجلس نمایندگان رای اعتماد بگیرند. اما اگر مجلس ملی برای آن ها رای اعتماد نداد، برای رئیس جمهور کرزی مهم نیست، میتوانند همانند وزیران حج واوقاف و سرحدات بحیث سر پرست ایفای وظیفه کنند، و اگر هم مانند وزیر امور خارجه توسط مجلس نمایندگان “استیضاح” شد، بازهم میتواند به وظیفه خود ادامه دهد.
عدم احترام رئیس جمهورکرزی به رای پارلمان، مردم افغانستان بدین باور شده اند،که قدرت بیش از اندازه در دست های رئیس جمهور متمرکز است، و حضور مردم و طیف های سیاسی در نظام ریاستی جا نداشته و در نهایت این نظام به دیکتاتوری مطلق کشانیده شده است.
رئیس جمهور کرزی در طول دوره بیشتر از هفت ساله خود تلاش کرده تا حریفان سیاسی خود را یکی پی دیگر حذف کند. البته این از خصوصیات نظام ریاستی کرزی است، که تاب مخالفت با اندیشه خود را ندارد و هر کسی مخالف اش فکر کند دشمن به نظام و رهبری نظام معرفی شده و طبعأ حذف ایشان بدیهی ترین راه حل می تواند باشد.
حال آنکه در نظام های مبتنی بر دمکراسی مخالفین وموافقین به یک اندازه فرصت دارند،وقانون در برابر آنها یکسان عمل می کند. اما قانون در نظام ریاستی با کسانی همراه است که مثل رئیس جمهور فکر کنند و هر کسی به فکر رئیس جمهور نزدیک تر باشد محبوب تر و مقبول تر خواهد بود .
در نظام ریاستی قدرت از بالا به پایین حرکت می کند و زمانی که به توده مردم می رسد هیچ چیزی باقی نمی ماند، در این صورت طبیعی خواهد بود که قدرت در یک نقطه متمرکز بماند، زمانیکه قدرت در یک نقطه راکد ماند فساد اداری بدیهی ترین اتفاقی است که باید به وقوع بپیوندد.
جناب عالی ضرباتی که در اثر روی کارآمدن نظام ریاستی در ابعاد مختلف سیاسی – اجتماعی وحتی روابط اقوام بوجود آمده در این نامه قابل توصیف نیست.
جناب رئیس جمهور باراک اوباما، باید مردم افغانستان از زنجیر اسارت و دور تسلسل خشونت و استبداد نظام ریاستی رهانیده شده و هرچه تند تر در راه تحقق دیموکراسی پیش روند تا باشد،غفلتهای سیاست گذاران گذشته ایالات متحده آمریکا جبران گردد.
پنجم: آزادی مطبوعات
محترما، شما معتقد هستید که یکی از خصوصیات یک نظام دیموکراتیک آزادی بیان و مطبوعات است. اما در افغانستان حکومت تحت حمایه شما با شرارت تمام در مقابل آزادی مطبوعات ایستاده خبرنگاران را بارها به بهانه پخش برنامه های ضد اسلامی و ضد فرهنگ افغان، زندانی و شکنجه میکنند. دراین راستا برخی نهادهای دفاع از حقوق روزنامه نگاران در افغانستان نسبت به قتل ذکیه ذکی سردبیر رادیو ” صدای صلح” قتل عبدالصمد روحانی خبرنگار بی بی سی و بازداشت اجمل علم زی و فهیم کوهدامنی واکنش نشان داده و این اقدام را در مخالف حق آزادی مطبوعات در این کشور خوانده اند، و سعد محسنی مدیر تلویزیون طلوع که بطور دائم از سوی مقامات قضایی و مذهبی مورد تعرض قرار می گیرد، اعلام کرده است” دولت افتخاراتش را در دفاع از آزادی بیان از دست داده است”.
همچنان در آستانه کنفرانس بین المللی کشورهای کمک کننده به افغانستان در پاریس، گزارشگران بدون مرز با مخاطب قرار دادن کرزی برای دفاع از آزادی بیان و مطبوعات که در حال حاضر مورد تهدید قرار گرفته است، چنین نگاشته اند “هفت سال پس از سقوط طالبان افغانستان امروز دارای بیش از ٣٠٠ نشریه، ١۴ روزنامه، بیش از ده شبکه رادیو تلویزیونی و ٧ آژانس خبری است. در کشور هیچگاه به این تعداد رسانه و خبرنگار وجود نداشته است. اما به همین میزان خشونت علیه مطبوعات نیز افزایش داشته است. اینگونه از ماه جوزا ١٣٨۶ تا امروز از سوی گزارشگران بدون مرز دست کم ١٨ مورد تهاجم، ٢٣ مورد تهدید به مرگ ، ١۴ مورد دستگیری و ۴ مورد اختطاف روزنامه نگاران شمارش شده است. ده ها روزنامه نگار نیز مجبور به استعفا و یا خروج از کشور شده اند.
البته با زندانی و قتل خبرنگاران آتش کینه و نفرت کرزی در ضدیت با آزادی مطبوعات خاموش نگردیده است، بلکه بقول سایت فارسی بی بی سی، اخیراً مقامهای محلی ولایت نیمروز هزاران جلد کتابی که توسط یک ناشر افغان از ایران وارد افغانستان شده بود را به رود هیرمند انداختند.
والی نیمروز آقای آزاد می گوید در زمان توقیف این کتابها مسئولان اداره های ارشاد و حج اوقاف، دادستانی، امنیت ملی و اطلاعات و فرهنگ این ولایت حضور داشتند. به گفته او، نمونه هایی از این کتابها برای بررسی های بیشتر به وزارت اطلاعات فرهنگ به کابل فرستاده شد.
آقای آزاد گفت که تصمیم انداختن این کتابها به رودخانه توسط وزارت اطلاعات و فرهنگ و دادگاه عالی افغانستان گرفته شده است.
ششم: موضوع اقوام
افغانستان کشوری چند قومی است که اقوام و گروههای مختلف نژادی قرن ها است، که در کنار هم زندگی می کنند،که نقطه اتصال این اقوام دریک نظام دیموکراتیک با برنامه های روشن سیاسی و اجتماعی است. اما در طول تاریخ سیاسی افغانستان عدم یک دولت دیموکراتیک باعث شده است تا وحدت اقوام صورت نپذیرد و ملت واحد شکل نگیرد، و هر زمانیکه بشکل طبیعی این وحدت نضج گرفته و رابطه های سازنده اجتماعی و پیوند فامیلی ایجاد شده است. متاسفانه دیکتاتوری ظهور کرده، این رابطه را خدشه دارساخته، و فضای اخوت و برادری را متشنج گردانیده اند.
با تحول جدیدی که توسط نیرو های جبهه متحد در همکاری قوت های بین المللی بوجود آمده بود، روشنفکران هم از پشتونها، تاجیکها، هزاره ها و ازبک ها که از تفوق طلبی مذهبی و قومی طالبان به سطوح آمده بودند، برای حامد کرزی رأی اعتماد دادند، تا باشد اعتماد قومی در یک روند دیموکراتیک تحت زعامت وی ایجاد شده، وهمبستگی ملی شکل گیرد. اما اینبار بازهم تیر مردم به هدف نخورد، و سیاست های قوم گرایانه رئیس جمهور عملاً همزستی قومی را به مخاطره انداخته است.
حامد کرزی به طور سیستماتیک در نابودی فرهنگ، تاریخ و هویت اقوام دیگر تلاش دارد، و این حرکت افراطی گرایانه وی از یکطرف حمایت و پشتبانی طالبان، حزب اسلامی گلبدین حکمتیار و گروه تفوق طلب افغان ملت را بخود جلب کرده است. اما از جانب دیگر وحدت و همبستگی نسبی اقوام افغانستان را بیشتر خدشه دار ساخته است.
جناب رئیس جمهور اوباما روز ۲۱ فبروری روز جهانی زبان مادری است. سازمان ملل متحد با به رسمیت شناختن این روز از تمامی دول خواسته تا حق اقوام ساکن کشور را خود را برای آموزش و یاد گیری زبان مادری به رسیمت بشناسند، و این روز را طی مراسم گوناگونی در بسیاری از کشورهای جهان برگزار کرده و گرامی میدارد.
در قانون اساسی افغانستان نیز حق آموزش به زبان مادری اقوام ساکن کشور به رسمیت شناخته شده است. اما وزیر اطلاعات و فرهنگ کرزی، عبدالکریم خرم ، یک گزارشگر و دو کارمند ارشد تلویزیون دولتی را، به دلیل استفاده از واژه های مادری اش دانشگاه، دانشکده و دانشجو مجازات کرده از وظیفه شان سبک دوش کرده بود.
این اقدام وزیر اطلاعات و فرهنگ رژیم کرزی، اعتراضات شدید وگسترده ای را در رسانه ها خبری و محافل مختلف ادبی و سیاسی در داخل وخارج افغانستان برانگیخته بود، و همچنان کمیسیون فرهنگی پارلمان افغانستان، وزیر اطلاعات و فرهنگ را به دلیل اقدامات اش در مورد زبان فارسی دری، “استجواب”کرده وحتی یکبار هم “استیضاح” کرده بود. اما این شخص با حمایت سخت رئیس جمهور کرزی هنوز هم وزیر اطلاعات و فرهنگ است.
آقای رئیس جمهور اوباما، اگر این وضعیت ادامه یابد باید،کرزی ارکان حکومت را بدست داشته باشد، باید اعتراف کرد که کشور به سوی بحرانی عمیق تر پیش خواهد رفت، که در نهایت منجر به پیدایش وضعیت «تعارضات قومی» می شود. این وضعیت یک وضعیت بحرانی است که می تواند مبدل به یک بحران جدی گردد. اما با رهبریت مناسب و اتخاذ تدابیر قاطعانه، از عمیق تر شدن این تعارضات می توان جلوگیری کرد و آنرا مهار نمود، و از شما رئیس جمهور آزادترین کشور دنیا خواهشمندم در جهت رفع این تبعیضات اقدام عاجل مبذول فرمایید.
جناب محترم اوباما شما را بیاد بیانیه تاریخی تان که در مصر ایراد نمودید، که به یعقین در حافظه تاریخ تا قرنها خواهد ماند می آورم “مسئله ی اخیر مهم است، زیرا هستند بعضی حامیان دیموکراسی که زمانی از قدرت بیرون روند ، به حمایت از دیموکراسی می پردازند و هنگامی که به قدرت می رسند، در پایمال نمودن حقوق دیگران بی باک و ظالم می شوند. این مهم نیست که این حالت در کجا رخ می دهد، دولت مردم بالای مردم یک استندرد برای تمامی کسانی که به قدرت می رسند دارد: بقای قدرت فقط از طریق رضایت و موافقت عامه، نه از طریق اجبار و تهدید؛ به حقوق اقلیت ها باید احترام قایل شده و با روحیه ی تحمل، بردباری و مصالحه برخورد نمود؛ و علایق و منافع مردم و فعالیت های قانونی پروسه های سیاسی را باید بر حزب و سازمان خویش برتری دهد. بدون این عناصر، تنها انتخابات معنای دیموکراسی واقعی را نمی دهد”.
در افغانستان بطور دقیق چنین است، کرزی که با لاف گزاف تأمین حقوق اقوام افغانستان و آوردن دیموکراکسی قدرت را بدست گرفته است. اماامروز به یک دیکتاتور تمام عیار مبدل گشته است.
از شما انتطار داریم که در برابر افکار عمومی جهانی متعهد به حل سریع قضایا افغانستان شوید. زیرا کرزی سخت در تلاش است، تا با همراهی قاچاقچیان مواد مخدر و ناقضین حقوق بشر در انتخابات تقلب نماید.
جناب رئیس جمهور آمریکا : شما با شعار (تغییر) به مسند قدرتمندترین دیموکراسی دنیا تکیه زده اید، امید مردم افغانستان اینست، که آن بخش از تغییری که قرار بود در سیاست خارجی شما صورت بگیرد، گذشته از منافع ایالات متحده امریکا، منافع مردمان مانرا که بنابر سیاست های غلط رهبران گذشته آشفته گردیده است، مدنظر گرفته شود، و اوضاع کشور به نفع یک حکومت دیموکراتیک سرو سامان یابد.
