برخی ها بدین باورند که موقف جنرال دوستم به حیث چهره ی شاخص قومی، در کشور نامعلوم است. این گمانه زنی ها در حالیست که باراک اوباما رییس جمهور امریکا خواهان بررسی پرونده ی جنایات جنگی آقای دوستم شده است. با آن که وی این اتهام ها را رد کرده است؛ اما دیدگا های در مورد موقف دولت وجود دارد که گویا دولت مهرسکوت به لب زده و دراین زمینه هیچ موقف و موضع ندارد. دولت افغانستان می خواهد که موقف محافظه کارانه داشته باشد، تا فرصت های چانه زنی، و توجه ی طالبان و…را از دست ندهد.
هر چند دولت می خواهد ازین مهر زدن ها و سکوت، توجه جامعه ی جهانی و امریکا را به دست بیاورد و در باره ی آقای دوستم حرفی بیان نکند. اما بخت دولت افغانستان چیزی دیگر شده، تقدیر این دولت را این گونه سکوت گرایی ها نمی تواند تازه سازد. جامعه ی جهانی سمت و سوی گریز از دولت را پیش از پیش تعیین کرده و با اعتماد گام بر داشته است، آن این که دیگر آقای کرزی در چشم اندازهای آرمان شهر جامعه ی جهانی به ویژه امریکا دیده نخواهد شد. پرونده ی آقای دوستم به قوغ آتشین می ماند که آقای کرزی در داشتن آن تردد دارد؛ زیرا داشتن چنین کسی در ساختار دولت به قهر اوباما می انجامد و جامعه ی جهانی را برآشفته می سازد.
از سوی دیگر آقای کرزی بدون کدام درنگ به پرونده ی آقای دوستم، او را پذیرفته حتا آمدن دوستم در کنارش او را امیدوار ساخته بود که برنده ی کارزار انتخاباتی است. حالا بخت سازش های سیاسی را اراده ی پسین رییس جمهور امریکا عوض کرده، به همین دلیل است دولت، آقای دوستم را در میانه ی راه رها کرده و جدی واکنش نشان نداده است. پرسشی که مطرح می شود، این است که آقای دوستم به کدامین موقف تعلق خواهد گرفت؟
آیا با آقای کرزی همسو خواهد بود، یا این که مهرسکوت دولت در برابر گفته های آقای اوباما به آقای دوستم انگیزه ی ایجاد تصمیم دیگر خواهد داد. به هر حال تا هنوز از طرف دولت این امر آشکار نشده است که با وجودی که جنرال دوستم مورد پرسش دولت امریکاست، پذیرفته می شود یا نه؟ این مهم بستگی به تصمیم آگاهانه ی او دارد که چگونه باید دورنمای بخت خود را تعیین کند.
پرسش دیگر این است که بی اعتنایی دولت در برابر سرنوشت سیاسی آقای دوستم آیا زنگ خطر به دیگر چهره های شاخص قومی نیست. که مبادا فردا بیانیه ی دیگری رییس جمهور امریکا کسانی دیگر را به دام تنیده شده ی اسیر سازد. و این بی اعتنایی دولت دوباره در برابر آنان تکرار شود. زیرا تاهنوز معلوم نیست، این آخرین حرف و تصمیم آقای اوباما در باره اطرافیان کرزی است. به هر صورت سکوت دولت دربرابر سرنوشت آقای دوستم نشان دهنده ی این امر است که وی از اعتماد فعال دولت در باره ی خود برخوردار نیست. شاید آقای دوستم سکوت دولت را پس از بیانیه ی اوباما دانسته باشد که بخت او به کجا ها روان است. آقای دوستم می تواند تصمیم بگیرد و فرجام بخت خود را خود رقم بزند. هنوز فردا در راه است و انتخابات ریاست جمهوری در حال رسیدن.
