تاریخ گذشته افغانستان نشان می دهد که مردم عادی ،بیچاره ترین عناصر کشور را تشکیل داده و در اکثرا تغیرات از یک رژیم به رژیم دیگر متحمل خساراتی فراوانی شده اند که از آن به هیچ وجه ، هیچ رژیمی نمیتواند انکار کند.
نحوه ء برخورد رژیم ها با مردم نظر به سلیقه ها، آید یالوژی ها برداشت ها از دین، متفاوت بوده که در هر مرحله از مراحل آن ، این مردم بوده اند که بهای هنگفت پرداخته اند.
میدیا و نشرات در همه ء ادوار، دیدگاه ها و سیاست های رژیم های حاکم را با رنگ آمیزی خاصی به مردم خوب جلوه داده و داعیهء خدمت به مردم را هم به زبان رانده اند.
امروز ملت بزرگ افغانستان می داند که بدون میدیا و نشرات درست نمی شود به مبارزه ادامه داد به همین منظور تعداد رسانه های صوتی و تصویری ، جرائد و نشرات و تارگاه های انترنتی در بسیار مدت کم به سطح بالا ، در پخش و نشر حقائق با در نظر داشت قمع دستگاه حاکم ادامه دارد.
بعد ازین مردم مان از حال یکدیگر بی خبر نخواهند بود. از قتل عام هموطنان کندهاری،فراهی،ارزگانی و هلمندی مان مردم بدخشان و دیگر استان ها آگاه هستند و از پیشرفت و ترقی بلخ باستان زادگاه مولانا، باشنده گان پکتیا و مشرقی با خبر خواهند بود و آنها هم تلاش برای پیشرفت ،ترقی و رفاه عامه خوهند کرد.
قلت میدیا ، نبود نشرات درست از وضعیت نا گوار جامعه ، دور نگهداشتن مردم از دنیای بیرون ،فقیر نگهداشتن مردم با انواع و اقسام فقر، تولید بغض و کینه در مقابل همسایه های افغانستان و در مقابل بعضی کشور های
جهان ، زندانی نمودن های بی مورد ، انواع و اشکال تعذ یب ، اندیشهء تک قومی در نظام ، ساختن تاریخ های جعلی برای کشور، آفریدن چهره های اسطوره ئی ، این عوامل در طول تاریخ، رژیم های مستبد ،ظالم و ناکارآمد را برای مدتی بر سر نوشت مردم بی دفاع و مظلوم مان حاکم ساختند.
و لی در عین حال ، حساسیت توده های مردم در مقابل استبداد روز به روز افزایش پیدا کرده و از هر وسیله برای آزادی ، استقلال و عدالت اجتماعی و ایجاد یک نظام برآمده از آرزوهای مردم که توانای تعین سرنوشت خود را خود به دست داشته باشد. اما توطئه های دیگری که در کمین این ملت بود سر بلند کردند و نگذاشتند تا ملت مان به آرمان های مقدس خویش برسند.
حمایت قدرت های خارجی از رژیم های مذکور را هم نباید فراموش کرد چون در صورت فرموشی باز مرارا و تکرارا دیده خواهد شد.
جهاد بر حق مردم مان در برابر پلید ترین عناصر زمان و آشوب انگیز ترین اندیشه ء استبدادی و تجارب آموخته از آن در روند پختگی سیاسی مردم کمک کرده تا بتوانند در عرصه ء تصمیم گیری های سیاسی سهم فعال را داشته باشند.
مقاومت ملی مردم افغانستان را یکی از پر بار ترین تجربه در تاریخ معاصر افغانستان باید بر شمرد ، زیرا بر عکس دوران جهاد، سیاست های جهانی با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی کاملا مسیر خود را عوض نمود و نظر به عوامل مختلف چهره های واقعی مردم افغانستان به فراموشی سپرده شده و تلاش های نا مرئی افزایش پیدا کرد تا تاریخ مبارزات آزادی خواهی را مخلوط با یک عده بحران های داخلی که از بیرون رهبری می شدند ، نمایند . این عامل در ابتداء دیده شد که چقدر به دشمنان مان کارآمد و اقع شد ولی در دراز مدت ماهیت آن را مردم مان درک کردند و طلسم ظلم آنان را که در طالبان و القاعده و امثالهم شکل گرفته بود در هم شکستند و باز هم با صداهای بلند عدالت خواهی به میدان آمدند.
تجربهء مردم از تاریخ پر فراز و نشیب کشور مردم را به پختگی سیاسی خیلی نزدیک نموده و نگارنده این مقاله عقیده دارم که دموکراسی های وارداتی ، فریبنده و دروغین نمی تواند به خواست های این ملت بزرگ جوابگو باشد به همین منظور ما ملت بزرگ و مبارز خود را می بینیم که در استانهء برگزاری دومین انتخابات ریاست جمهوری، از تجربه های تلخ تاریخی یاد نموده وبا اندوخته های خود تاریخ را یکبار دیگر رقم خواهند زد .
این ملت بزرگ با درایت کامل بر اوضاع، جامعه ء جهانی را متقاعد گردانیده است تا دیگر در امور داخلی مان تجاوز ننموده و بگذارند تا رئیس جمهوری راخود انتخاب نمائیم که از درد مان آگاه و با غم مان شریک باشد.
هر حکومت مردم سالار در جهان بدون شک مشکلات تاریخی بزرگی را پشت سر گذاشته است و از تجارب تلخ گذشته درس های را بیاد دارند و از اندوخته های گذشته برای بهبود آینده استفاده نموده اند. حالا ، مخصوصا درین انتخابات ملت مان به کسی رای باید دهد که به حکومت مردم سالار عقیده داشته باشد و با تاریخ افغانستان آشنائی درست داشته باشد.
