با پیام دلکش نوروز تان پیروز باد با سرود تازه هر روز تان نوروز باد
شهر سرشار است از لبخند، از گل، از امید تا جهان باقی است این آیین جهان افروز باد
نوروز از باشکوه ترین جشن های جهان ما میباشد. در این روز طبیعت طرح تازگی و شگوفائی و نوزائی زمین را می ریزد و به مرحله اجرا قرار میدهد. انسانها هم با نیت نو و فکر نو و برنامۀ نو کمر به آبادی وآراستن خانه و محیط خود می بندند وبه کشت و کار می پردازند.
جشن نوروز ریشه در تمدن و فرهنگ بشریت از زمانهای قدیم دارد ودر هر کشور و محیط به گونه ها و مراسم خاص خود شان برگزار میگردد. جشن سال نو حدود سه هزارسال قبل از میلاد مسیح توسط نخستین خاندان سلطنتی اور”سومر” بخاطر زنده شدن دوباره خدای باروری که در زمستان می میرد و در بهار دوباره زنده میگردد که به برکت او زمین به پروردن گیاهان و نباتات و غله جات و میوه جات دست و آستین بر میزند تا شادی و زندگی را به زنده جانهای روی زمین فراهم سازد. برگزار میگردید.
در ایران زمین هم این جشن با مراسم و شکوه خاص از زمانهای قدیم به اینسو برگزار گردیده و مردمان نوروز فرخنده را در خانه و محیط فامیلی خود با آراستن خوان نوروزی و در اجتماع خود با براه انداختن میله های بهاری و رقص و سرود تجلیل بعمل می آورند. اما بد بختانه با هجوم تازیها و اشغال ایران زمین تلاشهای زیادی برای نابودی این جشن طبیعی و با شکوه صورت گرفت تا آنرا نابود سازند. سردمداران استعمار فرهنگی تازیها رغبتی به تجلیل نوروز پر میمنت نداشتند و حتی با چشم کلوخی گفتند که اسلام دوعید دارد ضرورت به اعیاد اضافی دیده نمیشود. در حالیکه عظمت نوروز با عید رمضان و عید قربان هرگز قابل مقایسه نبوده و نمی باشد. اما مردم دلیر ایران زمین با عشق به شادی و راستی و نیکوئی که در فطرت شان عجین میباشد، با پایمردی و عشق به زندگی و شاد زیستن به تجلیل این روز پرشکوه و پر میمنت با وجود نظرات و فتواهای اشخاص پشت به فرهنگ خودی کرده و حلقه ریسمان بردگی استعمار فرهنگی تازیان را برگردن آویخته، ادامه دادند. اکنون با پیشرفت ساینس و تکنالوجی دجتالی چهره های کسانیکه یوغ بردگی استعمار فرهنگی پوسیده تازیان را بگردن دارند روز تا روز افشا و شرمسار میگردند.
در افغانستان ما هم خوانواده ها از نوروز با راه اندازی پاک کاری و خانه تکانی و میله سمنک وآراستن خوان نوروزی هفت سین و نوش جان کردن آب هفت میوه برگزار می نمایند و در اجتماع هم با راه اندازی میله دهقان و میلی نهال شانی از ین روز پر شکوه همه ساله تجلیل بعمل می آمد. شور بختانه که سه سال است در افغانستان با غصب قدرت و اداره دولتی توسط نوکران فرهنگ استعماری تازی ها که فطرتا” با شادی و خوشی و باحق و آزادی زنان دشمنی می ورزند، از تجلیل جشن با شکوه نوروز خبری نمی باشد. طالبان در افغانستان گلیم غم را هموار نموده و دختران و زنان با استعداد و با ابتکار را به زندان خانگی محکوم نموده و از تمام حقوق انسانی و مدنی محروم ساخته و در تنور یاس و نا امیدی میسوزانند. به این دلیل نمیتوان در افغانستان از جشن نوروز یاد نمود. ولی مردم فرهنگ دوست ما در خانه های خود با آراستن دسترخوان نوروزی ازین روز پرشکوه تجلیل بعمل می آورند. به امید روزیکه مردم آگاه و فداکار افغانستان بتوانند قیام عمومی را براه اندازند و گلیم استعمار پاکستان را از افغانستان جمع نمایند.
