شاه‌محمود میاخیل، معاون وزارت دفاع،در نشستی گفته است که هم‌زمان با این‌که نیروهای امنیتی-دفاعی در حال دفاع فعال قرار داشتند و تلفات دادند؛ اما طالبان بازهم خشونت‌ها را کاهش نداده‌اند.
منبع : اکسپرس نیوز
نویسنده : واحد عطایان
مترجم : سید جمال اخگر
در حالی که تا هنوز بن‌بست گفت‌وگوهای صلح افغانستان شکسته نشده و از مدت‌ها به این‌سو دو هیئت گفت‌وگو کننده -دولت و طالبان- هیچ نشست رسمی‌ای باهم نداشته‌اند، زلمی خلیل‌زاد، فرستاده‌ی ویژه‌ی وزارت خارجه‌ی امریکا برای صلح افغانستان سفرهای خود را به افغانستان و منطقه از سر گرفته است.
آقای خلیل‌زاد، صبح روز دوشنبه (۱۱ حوت)، به کابل آمد و با رییس‌جمهور غنی و عبدالله عبدالله، رییس شورای عالی مصالحه‌ی ملی دیدار و در مورد پیشرفت‌ها در روند صلح بحث و تبادل‌نظر کرد.
ارگ ریاست‌جمهوری، در خبرنامه‌ای گفته است که خلیل‌زاد در دیدار با غنی، از اجماع داخلی و دیپلوماسی منطقه‌ای و بین‌المللی برای گفت‌وگوهای صلح، ابراز خرسندی کرده و بار دیگر از نقش مؤثر امریکا در راستای برقراری صلح در افغانستان، اطمینان داده است.
از سویی هم دفتر مطبوعاتی شورای عالی مصالحه، گفته است که عبدالله در دیدار با خلیل‌زاد در مورد بازنگری توافقنامهی قطر، ادامه‌ی روند گفت‌وگوهای صلح از سوی حکومت تازه‌ی امریکا به رهبری جو بایدن، تسریع دور دوم گفت‌وگوها، کاهش خشونت‌ها، راه‌های پیشرفت در گفت‌وگوها و دست یافتن به صلح دایمی، بحث کرده است.
این نخستین سفر زلمی خلیل‌زاد به افغانستان است که پس از به قدرت رسیدن جو بایدن، رییس‌جمهوری ایالات متحده‌ی امریکا صورت می‌گیرد. آقای خلیل‌زاد دقیقاً یک سال و یک روز پس از امضای توافق‌نامه با طالبان به کابل برگشته است. حاصل این توافق‌نامه، آغاز گفت‌وگوهای صلح افغانستان بود که اکنون در حالت بی‌سرنوشتی قرار دارد.
هیئت گفت‌وگوکننده‌ی دولت افغانستان، نزدیک به دو ماه است که بدون هیچ هدف و دست‌آوردی در قطر برای برگشت طالبان پای میز مذاکره لحظه‌شماری می‌کند؛ اما هیئت طالبان در حال فربه کردن روابط‌شان با کشورهای دخیل در روند صلح افغانستان است.
روز یک‌شنبه (۱۰ حوت)، یک‌سالگی توافقنامهی دوحه بود و حاصل این توافق‌نامه، امتیازدهی فراوان به طالبان و تضمین قطع حمله‌ها علیه نیروهای امریکایی در افغانستان بوده است؛ چیزی که خود دولت نیز آن را تأیید کرده است.
دو روز پیش، رحمت‌الله اندر، سخنگوی دفتر شورای امنیت ملی، گفت که این توافق‌نامه، تنها برای ایالات‌متحده آتش‌بس را تضمین کرد و مردم افغانستان هنوز هم با قتل و وحشت دست‌وپنجه نرم می‌کنند. آقای اندر افزود که از این پس نیز هیچ امیدی به توافقنامهی قطر وجود ندارد؛ زیرا طالبان روند گفت‌وگوهای صلح را با کندی مواجه کرده‌اند.
همین‌گونه، مسئولان در وزارت دفاع، بالاترین نهاد امنیتی افغانستان نیز می‌گویند که گفت‌وگوهای صلح نه‌تنها امتیاز بیش از حدی به طالبان داده؛ بلکه به آن‌ها هویت نیز بخشیده است.
شاه‌محمود میاخیل، معاون وزارت دفاع، روز گذشته در نشستی گفته است که هم‌زمان با این‌که نیروهای امنیتی-دفاعی در حال دفاع فعال قرار داشتند و تلفات دادند؛ اما طالبان بازهم خشونت‌ها را کاهش نداده‌اند.
او هرچند گفته است که طالبان در میدان جنگ، امتیازی گرفته نتوانستند؛ اما به گفته‌ی او، این حکومت و نیروهای امنیتی افغانستان بودند که برای صلح قربانی داده‌اند.
آن‌گونه که مردم، دولت افغانستان و جامعه‌ی جهانی انتظار داشت، طالبان به توافقنامهی دوحه پایبندی نشان ندادند. این گروه در یک سال پس از توافق‌نامه، حملات خود را کاهش نداد، روابط خود را با سایر گروه‌های تروریستی، از جمله القاعده قطع نکرد و هم‌چنان برخلاف توافق با امریکا، تاکنون از مذاکره با هیئت دولت افغانستان سر باز زده است.
به مانند ۲۰ سال گذشته، این مردم افغانستان است که از جنگ با طالبان متأثر می‌شوند. هفته‌ی گذشته، «یوناما» اعلام کرد که هم‌زمان با آغاز گفت‌وگوهای صلح افغانستان، شهروندان این کشور بازهم درنتیجه‌ی جنگ‌های طالبان کشته شده‌اند.
بر اساس گزارش یوناما، در یک سال اخیر، بیش از ۳ هزار غیرنظامی در کشور جان باخته است. روز گذشته (دوشنبه، ۱۱ حوت)، نادر نادری، عضو هیئت گفت‌وگوکننده‌ی دولت نیز، گفته است که پس از امضای توافقنامهی صلح میان امریکا و طالبان در قطر، بیش از ۱۵۰۰ غیرنظامی در کشور کشته شده است.
آقای نادری، گفته است: «یک سال از وانمود کردن طالبان برای برقراری صلح در کشور می‌گذرد و در این مدت، ۱۵۲۳ غیرنظامی، به شمول فعالان مدنی در افغانستان کشته شده‌اند.»
پیشیمانی امریکا از امضای توافق با طالبان و ادامه روند شکننده‌ی صلح
یک ماه و چند روز پیش دولت جدید امریکا به رهبری جو بایدن اعلام کرد که توافق‌نامه با طالبان را دوباره بررسی می‌کند. نقض توافق‌نامه توسط طالبان، از جمله دلایلی است که بایدن بر بازنگری این سازش‌نامه تأکید کرده است.
اکنون رسانه‌های خارجی تحلیل می‌کنند که جو بایدن در دام تصمیم‌های رییس‌جمهوری پیشین این کشور مانده و در مورد صلح افغانستان و خروج نیروهایش راه را گم کرده است.
دو روز پیش، روزنامه‌ی بریتانیایی گاردین، در مقاله‌ای زیر نام «ماندن، رفتن، به تأخیر انداختن؛ جو بایدن به دام افتاده و گزینه‌های خوبی در افغانستان ندارد»، نوشته است که رییس‌جمهور جدید امریکا جنگ «مبهمی» را به ارث برده است و هر تصمیمی در این مورد بگیرد و انجام دهد، با خطر مواجه خواهد بود.
نویسنده‌ی این مقاله گفته است که از میان تمام خطرات و مشکلاتی که جو بایدن در سیاست خارجی خود با آن مواجه است، مسئله‌ی صلح و جنگ افغانستان بدون شک بدترین آن است؛ زیرا او ناچار است در روزهای آینده تصمیم بگیرد که بماند و یا عقب بکشد و نیروهای خود را از این کشور خارج کند.
در این مقاله هم‌چنان آمده است که هر سه گزینه‌ی روی میز جو بایدن (ماندن، عقب‌نشینی و به تأخیر انداختن خروج نیروها) با خطراتی به همراه است؛ زیرا پس‌ازآن که ترامپ به گونه‌ی بی‌پروا تصمیم به خروج سربازان امریکایی گرفت، خشونت‌ها در افغانستان افزایش یافت و تنها در سه ماه پایانی سال گذشته میلادی، نزدیک به هزار نفر در این کشور کشته جان باخته است.
این در حالی است که گزارش‌هایی وجود دارد که دولت افغانستان از امریکا و ناتو خواسته است که تا دو سال دیگر نیز نیروهای خود را حفظ کند؛ خواستی که با هشدار طالبان همراه بوده است؛ زیرا این در تضاد با توافق‌نامه دوحه است.
انس حقانی، از اعضای رهبری گروه طالبان و شبکه‌ی حقانی، هشدار داده است که لغو توافقنامهی قطر، عواقب خطرناکی در پی خواهد داشت. حقانی، روز شنبه (۹ حوت)، در برگه‌ی توییترش نوشته است: «لاف‌های اداره‌ی امریکا و ناتو روی انگیزه‌ی ما تأثیر ندارد. ۱۵ سال پیش ما با امکانات ناچیز نظامی جنگ را آغاز کردیم؛ اما امروز ما تجهیزات نظامی فراوانی به شمول تکنالوژی، هواپیمای بدون سرنشین و موشک داریم. در این فرصت چنان بجنگیم که در گذشته ندیده باشید و آرزوی گذشته را کنید.»
او گفته که رهبری این گروه دستور داده است که جنگ‌جویان هیچ خشونتی را مرتکب نشوند، اما اگر توافق‌نامه لغو شود، پیام‌شان به جامعه‌ی جهانی بسیار روشن خواهد بود.
با این‌همه، آگاهان نظامی می‌گویند که با امضای توافق‌نامه میان امریکا و طالبان، در حقیقت امریکا دولت افغانستان را کنار گذاشت و همین امر سبب تقویت روحیه طالبان شد و درنتیجه خشونت‌ها و کشتار مردم و نیروهای امنیتی بیشتر شد.
