چه خواهد شد ؟
اين روز ها در ذهن همه اين سئوال مطرح است كه : چه خواهد شد؟
– ترامپ كه در كنار ميز كارِ اتاق بيضوى شكل قصر سفيد ايستاده، به اين فكر مى كند كه آيا توافق با طالبان مسير دلخواه امريكا را طى خواهد نمود و منتج به نفع وى خواهد شد تا او را براى يك دوره ديگر در رهبرى بزرگترين كشور قدرتمند دنيا ابقاء كند؟
– ملابرادر كه هنوز نم هاى زندان آى اس آى از بدنش دور نشده و از وادى سهمگين سياست بويى نمى برد، در اين تشويش است كه آيا كشتى تروريزم و طالبانيزم را كه ناخداى آن ملاعمر بود، در قمار سياسى با ترامپ غرق خواهد ساخت يا بساحل نجات خواهد رساند و امارت اسلامى منحصر بفرد خودش را در ارگ مستقر خواهد نمود.
– اشرف غنى كه با هزاران حيله و نيرنگ و تقلب و ريا و دروغ به پيروزى خودخوانده از صندوق انتخابات دست يافته، مطمئناً در اين شب جمعه در كنار رولا نخوابيده، بل در دالانهاى تاريك ارگ، تك و تنها و با هزاران ترس و خوف ايستاده و چرت مى زند كه چگونه قناعت اربابش را فراهم و بغاوت روبه رشد مخالفانش را مديريت و مهار كند؟
– داكتر عبدالله نيز با دريشى شيكش كه مقام و منصب را بدون دردسر و ماجراجويى مى خواهد، سر بر كرسى سپيدار گذاشته و غرق در تفكر و تشويش است كه آيا به بهتر از اين دست خواهد يافت، يا اين را نيز بزودى از دست خواهد داد. از يكسو كرسى ارگ، دلش را وسوسه كرده و از سويى هم برآورده كردن مطالبات هوادارانش دشوار به نظر مى رسد. و سبك و سنگين نمودن سود و ضرر اين بازى، خواب را از چشمانش ربوده.
در اين ميانه ملتى خسته از جنگ، افسرده از فقر، دلزده از جفاى رهبران و درمانده از بحران و تراژيدى چندين سالها، با دلهُره و اضطراب چشم براه است تا مربع چهارضلعى ترامپ ديوانه، ملابرادر بدوى، غنى متعصب و عبدالله خوشخيال سرنوشت و مقدراتش را چگونه رقم خواهد زد.
زيرا مردم از قبل باور دارند كه: فيل در گِل مانده را شاه فيل مى بايد كشيد!
اما به تعویق انداختن مراسم تحلیف غنی و عبدالله بازی دیگری از طرف خلیلزاد برای وقت خریدن تا دهم حوت است. پس از دهم حوث باز می بینیم که پشون ها در هر ولسوالی و ولایت چطور طالبان را برادر گفته در آغوش می کشند و شانزده ولایت را برای شان تسلیم می کنند.
رابطه امرالله صالح و اشرف غنی به رابطه نور محمد تره کی و حفیظ الله امین شباهت دارد.
اما به تعویق انداختن مراسم تحلیف غنی و عبدالله بازی دیگری از طرف خلیلزاد برای وقت خریدن تا دهم حوت است. پس از دهم حوث باز می بینیم که پشون ها در هر ولسوالی و ولایت چطور طالبان را برادر گفته در آغوش می کشند و شانزده ولایت را برای شان تسلیم می کنند.