عتیقالله بریالی با بُریدن از عبدلله و اعلام حمایت از استاد عطا، موازنهی قدرت استراتیژیک را به نفع عطا تغییر داد. این بار دوم است که بریالی با یک حرکت جسورانه، به کمک همسنگر دیرینهاش میشتابد.
آقای بریالی که در برنامه تلوزیونی پرسوپال گپ میزد، گفت: “داکتر عبدالله پس از شهادت آمرصاحب سیاستهای بسیار ثابتی را پیش گرفته است به ویژه تضعیف نیروهای جهادی و مقاومت و همکاری با پروسه روم. در ادامه این روند، داکتر عبدالله امروز در مقابل استاد عطا محمدنور این موقف را گرفته است”.
او ضمن مهم دانستن نقش عطا محمد نور در امنیت و ثبات شمال افغانستان، گفت که استاد عطا در این اواخر توانسته جایگاه بیسابقه اجتماعی بدست بیاورد و هم توانسته مدیریت زمان را بدست گیرد.
این دومین باری است که آقای بریالی در کنار همسنگر دیرینهاش زانو میزند و در روز بد، به یاریاش میشتابد.
در سال ۲۰۰۲، زلمی خلیلزاد، مشاور حامد کرزی و راین کروکر (Ryan Crocker) سفیر وقت آمریکا در کابل، تصمیم گرفتند تا با ایجاد تفرقه میان عبدلرشید دوستم و استاد عطا، گلیم هر دو را از شمال جمع کنند.
جنرال بریالی با وصف آنکه معاون وزیر دفاع بود، ۹۸ عراده تانک و ماشین زرهی دوران مقاومت را، با تمام مهمات آن به استاد عطا فرستاد.
استاد عطا پس از دریافت وسایل زرهی نه تنها قادر میشود تمام سنگر هایش را نگهداری کند، بلکه فرمانده بیقید و شرط بلخ و سمنگان میشود.
این حرکت اگرچه در معیار کلان، پایه های اقتدار استاد عطا را محکم کرد، ولی برای خود بریالی، پیآمد های ناگوار به همراه داشت.
پس از این که فرمانده ناتو جان مککول (John McColl) از این حرکت بریالی آگاه میگردد، نمی تواند خشمش را پنهان کند و با صورتی آشفته و عصبانی، به بریالی می گوید: “با این کارت، امیدوارم در آینده پشیمان نشوی، جنرال جوان.”
جنرال بریالی با لبخندی توام با جدیت برایش میگوید: “من اگر نیاز باشد، بارها چنین خواهم کرد و هرگز پشیمان نخوام شد.”
شاید هم جنرال بریالی گمان نمیکرد این حرکت او، باعث خواهد شد بیکار بماند – شاید برای همیشه.
اطلاعاتی در دست است که بریالی پس از گفتوگوهای فشرده و پی در پی با قوماندان مطرح شمالی بزرگ، به ویژه پنجشیر، به این جمع بندی رسیده است. کسانی که از این حرکت او به طور علنی یا پنهانی پشتیبانی کردهاند، همه سر خورده و نا امید از داکتر عبدلله بوده اند.
از این میان میتوان از قوماندان گدا محمد خالد، جان احمد حقجو، گل حیدر خان، بهلول بهیج و بسم الله محمدی نام برد.
بریالی با درک دقیق از وضعیت و نیرگ پشت پرده ارگ، گلبدین را نیز هدف قرار داده و پرده از چهره او برداشت.
بریالی با اطلاعات دقیق از برنامه آوردن جمعه خان همدرد به عنوان والی بلخ در ظرف شش ماه آینده، گلبدین و باند او را هدف قرار داده است.
با خالی شدن پشتبند شمالی عبدلله و نیرو یافتن صف عطا، اعلام حمایت بریالی، میتواند نقطه پایانی برای عبدلله محسوب گردد.
حالا فرصت طلایی برای استاد عطا فراهم گردیده است تا با ایستادگی در برابر ارگ – نه سپیدار – علم برادر آزادی باشد.
در صورت معامله پنهانی با ارگ نیشنان بالای این وزارت و آن قونسلگری، حیات سیاسی آقای نور، همزمان با عزل او از پست ولایت، به پایان خواهد رسید.
___
