خبر و دیدگاه

به بهانه سالروز استقلال کشور

متاسفانه کشور ما هرزگاهی مورد تاخت و تازکشورها و کشور کشایان آزمند دردرازنای تاریخ بوده است، که نمونه های بارز آن را درتاریخ این کشور از اسکندر کبیر، چنگیز و تیمور درروزگار قدیم؛ تابریتانیای کبیر، اتحاد جماهیر شوروی درقرون اخیر؛ وبه همین ترتیب استعمار مدرن امروزی زیر عناوین مختلف؛ میتوان به وضوح مشاهده کرد. ولی خوشبختانه تقریبا همه این متجاوزین پس ازمدت کوتایی همزمان با افشا شدن ماهیت یا چهره حقیقی شان، به مقاومت سخت مردم این مرز بوم مواجه شده  و طعم تلخ شکست را ازین مردم دشمن ستیز چشیده اند، وروی همرفته یکی پی دیگر در مدفن متجاوزین تاریخ دفن شده اند.
 مردم افغانستان به خوبی درک کرده اند که هیچ کشوری با کمک ویاری کشور دیگری آنهم در زیر سایه شوم وابستگی به سعادت وشگوفایی دایمی نمی رسد؛ وبرعکس مردم یک سر زمین میتوانند با تلاش وزحمات شبانه روزی در پرتو استقلال وحاکمیت تام خود راه آبادی وبالنده گی را پیش گیرند. این بر داشت کار بردی مردم ما از استعمارمیتوانند پهلوهای گسترده‌ای داشته باشد که دارد پا به پای زمان کم کم نقاب ازرخ زشت اش گرفته میشود؛  بطور مثالٌ شما بر یک لحظه فکر کنید اگرغیر آنچه را مردم ما درک کرده اند حقیقت میداشت  (یعنی کشورها با کمک دیگران در قالب وابستگی به جایی میرسیدند)، افغانستان میتوانست به عنوان معبر یا مقصد کشورکشایان متعدد، ازین مزیت وابستگی نسبت بهر کشور دیگر بیشتر استفاده میکرد وبه چالش های گذشته  وحالش فایق می آمد، و به قول افلاطون “مدینه فاضله” جهان می شد.
 حال  شما خود نمونه کوچک آنرا در وضعیت فعلی افغانستان  می بینید که  با حضور دها کشور وضعیت ماچگونه است؛ بلفرض اگر وضعیت مردم و کشور افغانستان را در ابعاد مختلف همین اکنون (با توجه به شرایط سیاسی وامنیتی حاکم در کشورکه بعد از آمدن ایتلاف بین المللی به رهبری آمریکا در سال ۲۰۰۱ به وجود آمده است) در پهلوی وضعیت کشور قبل ازورود  ایتلاف بین المللی  در سال ۲۰۰۱   قرا دهیم خواهیم دید که با وجود وعده های سر بر هوا، مصرف صدها میلیارد دالری، وقربانی صدها هزار انسان  متأسفانه هنوز تغییرعمده ای دروضعیت مردم وکشور بعد از ۱۶ سال به چشم نمیخورد؛ تنها در بعد اقتصادی، همین حالاکشتی مردم افغانستان چنان در گِل نشسته است که حتی مردم افغانستان {بجز از یک مشت محدود} به دست آوردن یک وقت غذا را به فال نیک می گیرند  چه رسد به قید گرفتن عاید سرانه  سالانه شان از طرف حکومت، یا ترسیم خط فقرمیان مردم که مقیاس معمول در بین شهروندان کشور هاست که شور بختانه مردم ما دارند همه روزه به زیراین خط سیاه  فقرسقوط میکنند، بر خلاف سایر کشورهای موفق که درزیرخط فقرشان به جای ارقام صفر به نظر میخورد، حتی در میان کشورهای جهان سوم که همه ساله بالای خط فقرشان رنگین وپایین آن کم رنگتر میشود.
در پایان خاطر نشان باید ساخت که همواره استعمارگران چشم دوخته به جغرافیا (( جیو استراتیژیک))  وداشته های غنی طبعی پنهان شده در بطن افغانستان ((جیو اکونمیک)) کوشیده اند  تا به حربها و نیرنگ های متفاوت درافغانستان نفوذ ویا کنترول داشته باشند؛ که سر انجام این طمع نا فرجام ولقمه فربه تر از دهان به جزسرخورده گی وشکست به ایشان چیزدیگری در پی نه داشته است که در حقیقت نه خود نفع واقعی ازین تلاش ناکام  برده اند ونه هم متاسفانه کمکی به حال کشور و مردم رنج دیده این کشورکرده اند (که همیش با این ابزار کمک وارد شده اند) برعکس مردم ما بیشترینه بارمشکل را به دوش کشیده اند وبهای سنگین پرداخته اند؛ ولی باعزت وسربلند زیسته اند.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا