اعضای کمسیون انتخابات به عوض رفتن به پشت میله های زندان با حمایت دست های نه چندان پنهان هر روز تاکید بر بقای ننگین خویش دارند. شورای ملی افغانستان که زمانی خود حامی اصلاحات انتخاباتی بود، طرح اصلاحات را رد کرد. بسیار واضح است که این موقف شورای ملی نه به اساس کدام اصول بلکه ناشی از تطمیع، معامله گری و نفع سنجی های شخصی بود.
شماری تاکید بر تکمیل شدن دوره حکومت دارند و شمار دیگر میخواهند انتخابات زود هنگام و یا لویه جرگه اضطراری دایر گردد. یگانه راهی که میتواند حکومت وحدت ملی را از بحران اعتماد و بحران مشروعیت پس از دوسال نجات دهد تطبیق موافقت نامه سیاسی بصورت خط به خط است.
همه بیاد داریم که نورستانی نتایج انتخابات را چنین اعلان نمود “از آنجاییکه گسترده گی تقلب خیلی زیاد و با انجام تفتیش نمیشد که این مشکلات را رفع ساخت بنا کمسیون محمد اشرف غنی احمدزی را رییس جمهور و دوکتور عبدالله عبدالله را رییس اجراییه اعلان میدارد”. ضایع ساختن وقت و گریز از تعهدات زخم ها را تازه خواهد ساخت. آوردن اصلاحات انتخاباتی و تعدیل قانون اساسی نیاز ملی است.
گریز از اصلاحات و تعدیل قانون اساسی معنی اش سقوط نخواهد بود بلکه تجرید و انزوای سیاسی و ناتوانی در تطبیق تصامیم خواهد بود. کشور در دوراهه ای عزت و ذلت، پیروزی و ناکامی قرار دارد – انتخابات با دولت است.
بعضی از آدمان عجب ذلیل و بنده نفس اماره خویش اند. به مردمان باعزت و باشخصیت که دارای اعتماد بنفس میباشند، حتی اگر یک انتقادی در باره کوتاهی در کار های شان راجع شود، از آن کار و وظیفه استعفا میدهند. که دها مثال آن در دنیا دیده شده. ولی در کشور ما افغانستان گپ بجاًی میرسد که تعفن و خیانت و بوی بد گنده کاری شان دنیارا اذیت میکند ولی باز هم با بی شرمی تمام خود را در آن وظیفه سرش مینمایند. این نشان میدهد که آقای نورستانی و یکتعداد از اعضای این کمیسون آنقدر ذلیل و بیکاره هستند که باز هم خود را در وظیفه ایکه نتوانستند آنرا مطابق قانون و اصول درست انجام دهند با بی شرمی شله گی میکنند.
کمیسیون مستقل انتخابات که عمدآ و آگاهانه به انتخابات و به پروسه انتخابات خیانت کلان و نا بخشودنی ای را مرتکب شد و انتخابات دموکراتیک را به رسوائی کشاند، عجب است که حال باز هم با چشمان کلوخی خویش جرئت مینماید و در مجلس نمایندگان وعده اعلان زمان برگذاری انتخابات را مینماید.