اگر فردی از افراد عادی جامعه دچار اشتباه و لغزشی شود، پیامد و تبعات آن به خودش و در نهایت به خانواده اش مربوط می شود. چنانچه رئیس جمهور یک کشور دچار اشتباهی شود، بدون تردید، پیامد های ناگوار آن یک کشور و ملتی را دربر می گیرد.
با حفظ احترام رئیس جمهور کشور آقای اشرف غنی، ایشان در بسا موارد، در سخرانی ها و مصاحبه هایشان دچار اشتباهات لفظی شده اند که تازه ترین آن سخنرانی در جمع افسران و سربازان قول اردوی ۲۰۹ شاهین بود. ایشان در این سخنرانی چنین گفتند: “تلویزون ها را یک طرف بگذارید، بگذارید از آنها باد برآید، از شما بمب می برآید”.
این سخنان رئیس جمهور در واقع به استهزا گرفتن مطبوعات و مسخره کردن دموکراسی و آزادی بیان است. باری خود او گفته بود که “آزادی بیان قابل معامله نیست.” این تناقص گفتاری، مردم را نسبت به عملکرد وی در قبال مسائل مهم کشور ناباور ساخته و حس بی اعتمادی را در جامعه گسترش می دهد.
در مورد دیگری، رئیس جمهور کشور در مراسم گشایش خط آهن ترکمنستان ـ افغانستان، با تفویض مدال امان االله خان به رئیس جمهور ترکمنستان، امان الله خان را قهرمان ملی نامید؛ در حالی که امان الله خان پیش از این با القابی چون غازی، بانی اسقلال افغانستان یاد شده است.
“قهرمان ملی کشور” لقبی است که بطور رسمی به شهید احمد شاه مسعود، داده شده و هر ساله در سالیاد شهادتش از آن تجلیل بعمل می آید. شهید احمد شاه مسعود “قهرمان ملی کشور” نماد و مظهر روشن آزادی و سرفرازی ملتی است که با لشکریان قدرتمند “سرخ” و “سیاه” رزمیده اند ـ تا حیثیت و نوامیس کشور خود را حفظ و نگه داری کنند. رهبران و بزرگان کشور متعلق به هر قوم و تباری که باشند از جمله ی مظاهر و افتخارات ملی کشور اند.
در شرایط حساس امروزی که افغانستان در معرض مداخلات بیرونی و جنگ و توطئه دشمنان درونی قرار دارد، درک حساسیت ها و رعایت و تمکین به نماد های ملی یکی از اولویت های اساسی ای است که می تواند بقای نیم بند وحدت میان اقوام کشور را حفظ کند.
شیوه های گفتاری و جلوه های رفتاری رئیس جمهور یک کشور اثرات دوسویه را در جامعه تولید می کند؛ در شکل مثبت آن، “روح ملی” و “حس مشترک” شهروندان را بارور و تقویت میکند و در شکل منفی آن، “گسست” ها و “شکاف” های قومی، زبانی و… را عمیق تر و گسترده تر می سازد.
متآسفانه، تا جایی که دیده می شود بکارگیری این شیوه ها در گفتار ها و رفتار های رئیس جمهور کشور محمد اشرف عنی به صورت منفی آن تبلور پیدا کرده است. رئیس جمهور باید از خیر چندین درجن مشاور بیکاره و بی سواد بگذرد، و در هر بخش مشاورین را بگمارد که آراسته به دانش های مسلکی و تخصصی در آن مورد باشند.
از این رو می توان به رئیس جمهور کشور پیشنهاد کرد که:
جناب رئیس جمهور، شما به مشاور ادبی نیز نیاز دارید ـ تا این که ادبیات گفتاری شما را با سازگاری و انطبافق اجندا و برنامه ها، مصاحبه ها و سخنرانی هایتان تنظیم کند؛ زیرا لغزش و اشتباه شما، برای کشور و ملت فاجعه بار است.
