بعد ازینکه درین اواخر حوادث ناگواری درکشور اتفاق افتید و باعث سروصداهای زیادی گردید ، امریکائی ها با دیکته کردن حرفهای ازروی ناگزیری وادار شد تا مردم را نسبت به ناراحتی های که پیدا کردند به آرامش دعوت نماید حرف های بنام ستراتیژی جنگ ، کی دوست است و کی دشمن ، مکلفیت های دولت و مردم چیست ؟ که به یقین دیگر هیچ نتایجی درپی نخواهد داشت. زیرا مردم با بی باوری بدولت و امریکائی ها نمی خواهند به این حرف ها باور کنند.
اینکه سالهای سال است که افغانها بخاطر تجهیز تمویل و حمایت دشمنان این وطن بیداد کرده اند ولی با آنهم جامعهء جهانی و در رآس امریکائی ها به این صدا ها وقعی نگذاشته و با آنکه خوب می دانند که کیها در بدبختی افغانستان دست باز دارند ولی هیچگاهی به این امر ملتفت نمی شوند. وقتی بن لادن بعد سالها تلاش و جستجو سرانجام در پنجاه کیلومتری ء اسلام آباد دریک ساحهء نظامی پاکستانی ها کشه می شود جهان و افغانها فکرکردند این خبر بدی برای پاکستان خواهد بود و بدون شک مشکلاتی را برای آنکشور به بار خواهد آورد ولی با دریغ و درد که این خبر هم محبت و دوستی امریکائی ها با پاکستان را هرگز خدشه دار نکرد و چنین معلوم شد که اهداف امریکائی ها در پیوند با ارتباطی که با پاکستانی ها دارد به هیچ قیمتی متآثر نمی شود که واقعا” نشد. حوادث متعدی در کشور های مختلف اتفاق افتید که همه و همه توسط دست پرورده های پاکستان ترویج و سازماندهی می شود ولی هیچگاهی امریکائی ها و سایر کشور ها بخاطر گل روی امریکائی ها پاکستان را ملامت نکردند و در آینده هم نخواهد کرد. به یقین اگر چنین رویداد های بوسیلهء یکی از کشور های دیگر و به حمایت یک کشور دیگر روی میداد امریکائی از هیچ عملکردی سرزنش کننده ء دریغ نمی کردند.
کشور پاکستان که اکنون به لانه های ترور و اختناق مبدل گردیده تمامی کشور هارا چه در اسیا و چه دراروپا و افریقا که شاهد هیچ رویداد تروریستی نبودند اکنون بیک درد سر و نگرانی دچار کرده است که همه اش از پاکستان آب میخورد و حمایت می شود ولی در مقابل همهء این خلاف کاری ها امریکائی ها فقط از قیمت چند طیارهء اف شانزده جلوگیری و بار این هزینه را بخود پاکستان می اندازد و اینهم شد سرزنش که خیلی هم احمقانه است.
همه روزه درگوشه و کنار امریکا و کشور های ذیگر این صدا ها بلند می شود که پاکستان به لانهء دایمی تروریست ها مبدل گردیده و طالبان که درآنجا نگهداری و تجهیز می شوند و یگانهء عامل جنگ و نا امنی در افغانستان اند ولی امریکائی ها هیچگاهی به این حرف ها وقعی نمی گزارند و حتی به این تبصره ها می خندند.
درین روز ها که بار دیگر خبرهای درمورد القاعده و تجمع این گروه در افغانستان امریکائی هارا نگران ساخته است باز هم پای پاکستانی ها درمیان است زیرا تمویل و تجهیز این گروه که ازحمایت مالی عربها برخوردار است فقط از طریق پاکستان می تواند عملی و از آنجا سربلند نموده و بسیج شوند.
هرچند مردم افغانستان می دانند که امریکائی ها هیچگاهی افغانستان را ولو بزرگترین حامی اش باشد به پاکستان برابر نمی کند و دلیلی هم دارد زیرا پاکستان کشوری است دارای سلاح هستوی، که در صورت فشار امریکا به ساده گی برای جلب حمایت شان به شانکهای می پیوندند و امریکا این تحمل را ندارد. ولی افغانستان کشور فقیر ی است که محتاج یک لقمه نان و محتاج همیشهء این وآن ، و مردم این کشور هم که سالهای سال است که نسبت معضله های جنگ ، ناامنی، بی سوادی، نفاق و مشکلات سنتی نتوانسته اند به جزئی ترین انکشاف و پیشرفتی دست یابند و هیچ پشتوانهء هم ندارند تا در مواقع ضرورت به سازمان و یا کشوری دیگری رو آورند ناگزیر اند با اهدافی که امریکائی ها درین کشور دارند با همهء بی میلی که نسبت به آن کشور دارند بپذیرند تا مگر از بدبختی های بعدی در امان باشند.
طی کمتر از پانزده سال گذشته که ملیارد ها دالر بنام مبارزه با تروریزم درین کشور بمصرف رسید تا منافع امریکائی ها تآمین گردد و درپهلوی آن اقتصاد ، و دموکراسی رشد نماید ولی نسبت پلان های نامؤفق هیچ دستاوردی میسر نگردید و همین امروز اگر یکروز امریگائیها و جامعهء جهانی کمک های شانرا قطع کنند ما قادر به تآمین نظام چی که ختی نان خوردن هم نخواهیم بود و اینها همه میراث محبت های امریکا است. افغانستانی که همه چیز داشت فقط بخاطر دوستی با روسها به سرنوشت امروزی دچار گردید که دیگر هیچگاهی نمی تواند سربلند کند.
اکنون که تمامی درها بسته شده و جهان هم درمورد آرامش درین کشور بی علاقه شده اند و می دانند که پاکستان به هیچ قیمتی خواهان صلح و آرامش درین کشور نیست و به هیچ قیمتی ازحمایت دست پرورده های شان دست نمی کشند ، جامعهء جهانی و در رآس امریکا درین تلاش اند تا برای رهائی ازین وضعیت برای رسیدن به اهداف شان بدیلی را پیدا نمایند تا مگر بتوانند راه گریزی ازین کشور دریابند. تبلیغات درمورد بسیج مجدد القاعده و طرفه رفتن از وضعیت موجود افغانستان .
درین اواخر که تلاش های نظامی سودی نبخشیده و جنگ و کشتار درافغانستان ملیونها انسان امریکا و کشور های دیگر را به نارضایتی واداشته است امریکائیها می خواهند بنام موجودیت مجدد القاعده و درامهء تروریزم مردم امریکا را متقاعد سازند که اگر در افغانستان نمانند ترریزم بار دیگر منافع امریکا را لطمه میزند.
برای اینکه امریکائی ها در امر مبارزه با طالبان و گروه های دیگر مؤفقیتی داشته باشند باید واقعا” بدوستی واقعی متوصل شوند و دشمن این کشور را دشمن بدانند و در صدد نابودی شان از هر نوع فشار مضایقه نکنند درغیر آن سالهای سال جنگ درین کشور ادامه خواهد یافت و پاکستانی ها ازین وضعیت لذت خواهند برد. وقتی امریکائی ها توانستند در آغاز سقوط طالبان یک سلاح را درکوه بی بی مهرو ازبین ببرند پس موجودیت چند صد و یا هزار طالب نباید پانزده سال و آنهم با مصرف ملیارد ها دالر چنین دوامدار شود.
پس به واقعیت ها عمل کنند نه اینکه با فیصله های شان اهمیت دهند.
پیشنهاد اینست تا امریکائی ها با فشار واقعی برپاکستان و طالبان شرایط را طوری عیار کنند که هم جنگ خاموش شود وهم سلاح ازهر گوشهء این وطن جمع آوری و چنان فضائی ایجاد گردد تا امریکائی ها در خلال مدت کوتاهی به اهداف دیرینهء شان برسند و افغانستان بنام صلح و بازسازی زیربناهای دست نخورده سال های سال درخدمت شان باشد.
و برای آنهای که میخواهند به صلح رو آورند چنان تضمینی داده شود تا باور پیدا نمایند که مورد حمایت قرار گرفته و فریب نخورده اند.
