شعر

راه فرار

hadi arossang
هادی عروسنگ

این بیشه یاد دار که جز یادگار نیست
جولانگه کمند تو بهر شکار نیست
هر کس که پا نها ده درین خطه گوم شده
فرقی میان پیاده وفیل و سوار نیست
در سر زمین اتش وخون دیر سالهاست
مردوزنش کدام یکی سوگوار نیست؟
دیو جهان خوار به عزم فتح امد و
بر گشته سر شکسته که ازاش انتظار نیست
شوق فتح خوش است مگر عاقبت بدان
که این شوق نا بجا بجز یک قمار نیست
بنشا نده یی تو نوکر خویش رهبرش بخوان
انکس که پیش توده اش هیچ اعتبار نیست
با نام رهبر امد امرش بدست غیر
گر نیتش نیکو ست او را اختیار نیست
هر گاه که خدمت وطنت افتخار توست
پابوسی غریبه چرا بر تو عار نیست؟
این مردم وطن عجیبست قضاوتش
فرق میان صادق و دزد و غدار نیست
هر رهبری که خواهش ازادگی نمود
را هش به جز فرار و یا چوب دار نیست
تد بیر پیش ز امد نش باید ت نمود
دزد را درون خانه زدن افتخار نیست
این امتحان برای چه پایان نمی شود؟
هر نوبه لشکری که کم از صد هزار نیست
هر قدرتی که کرده هوس صید این دیار
غافل ز مردمش که توان مهار نیست
محتاج و دست نگربه بیگانه بوده است
آن ملتی که مردم ان هوشیار نیست

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا