چگونه به احادیث به ویژه به بخاری ومسلم اعتماد کنیم؟ این ها مدت ها بعد از وفات پیامبر علیه السلام نوشته شدند..؟ در تاریخ اسلام وضاعانی بودند که همیشه احادیث موضوعی (ساختگی) میساختند…؟ پس چگونه به این همه احادیث اعتماد کنیم؟ کم نیستند کسانیکه توسط این گونه پرسش های سطحی وبی بنیاد ذهن جوانان را تخدیر میکنند. با وصف اینکه موشگافی دربارۀ احادیث وجدا ساختن غث وثمین (صحیح، ضعیف، موضوع وغیره.. ) آن موضوعی تخصصی وعمیق است عده ای از راه میان بر وکوتاه آن را فیس بوکی ساخته اند وهر روز زهرپراگنی میکنند. آثار ونتائج این زهر پراگنی ها به ویژه برای جوانان کم معلومات، احساساتی وخون گرم که منبع اولی وآخری علمی شان فیس بک است، نهایت کشنده وزیانبار است. چون این جوانان از خواندن چند سطری فریبنده، شیرین اما زهر آگین، میراث فرهنگی، علمی غنی ۱۴۰۰ سالۀ خویش را پشت پا میزنند. همچنان جهد وکوشش خستگی نا پذیر صدها محدث را که زندگی خویش را وقف جمع احادیث نمودند وصد ها بلکه هزاران جلد کتاب برای دسته بندی این علم شریف تالیف وتصنیف کردند هم بباد میرود. فاجعه وقتی به اوج خود میرسد که حافظه ودل ودماغ نقاد تند زبان شبهه پران را تهی از زبان عربی می یابی. به اصطلاح وطنی ما (الف هم درجگرش نیست). اما کسانیکه زبانشان خموش ودهانشان پر ازعربی است وبه اهمیت علم حدیث وکوشش علماء درین راستا واقف اند یاوه سرایی های آن گروه را خوب درک میکنند. کسانیکه ادعای تطبیق مسلمانی قرآنی را دارند وخود را از احادیث مستغنی میپندارند این قدر نمی اندیشند که تفصیلات واشکال تمام عباداتی که شباروزی دارند انجام میدهند همه توسط احادیث پیامبر ص بیان گردیده است. این ستون متین قوی دینی که تمام دار وندار اسلام بالایش استوار است وقتی فرو بریزد چیزی باقی نخواهد ماند. هدف اصلی مستشرقین هم همین است که بالایش ملیوین ها پول مصرف میکنند؛ اما نمیدانند که درکشور ما هم غلامانی بی مزد که عاشق جلاد خویش اند این کار را دانسته ویا نادانسته پیش میبرند. از کارکردهای مستشرقین میگذریم ومیاییم سر اصل مطلب؛ یعنی پاسخ به سوالات فوق.
بهتر است از شبهه پراگنان چنین سوال کرد: آیا خداوند جل جلاله قرآن را محافظت کرده است ویانه؟ اگرجواب شان مثبت است، پس باید ازیشان پرسید که چگونه خداوند جل وعز این کتاب را محافظت نموده؟ آیا خود ذات اقدس سالیانه درمطبعۀ بلاکیف خویش قرآن را چاپ وتصحیح میکند وبه نشر آن در بین خلائق میپردازد (نعوذ بالله ) ویا اینکه توسط حافظان دورۀ اول اسلام آن را حفظ نمود وبعدا بوسیلۀ بندگانی دیگر ازخطر نابودی رهانیده شد وبه رشتۀ تحریر در آمد؟ برای اربابان خرد وعلم مبرهن است که حتی در زمان حیات پیامبر گرامی علیه السلام حدود ۴۰ صحابی قرآن را از (فاتحه) تا (ناس) از برداشتند که بعدها تعدادشان به صد ها وهزاران تن رسید. پس میتوان گفت که خداوند (ج) قرآن را توسط حافظۀ امت محمدی ازمعرض نابودی نگه داشت. حتی آن نسخه از قرآن که در زمان حضرت ابوبکر (رض) جمع آوری گردید با وصف اینکه درهیچ یک از کتابخانه های مخطوط دنیا وجود ندارد بازهم ما بدون هیچ شک وتردیدی مصاحف دست داشتۀ خویش را بدون هیچ کمی وکاستی عین همان مصحف حضرت ابوبکر میدانیم. ودرین راستا ذرۀ شک نداریم… پس سوال اینجاست که سرچشمۀ این حس اعتماد ما درچه نهفته است؟ الجواب: حافظۀ امت محمدی. هرچیز بخود مقررات، ضوابط وقوانینی دارد. پس سخن کوتاه اینکه احادیث پیامبر علیه السلام هم توسط همان حافظان وهمان صحابیان نسل اندر نسل سینه به سینه منتقل گردید که نه چندان بعد علمای جید وبزرگ همت گماشته همه را جمع آوری کردند وتوسط متد های علمی دقیق به دسته بندی آن پرداختند. ایشان برای آینده ها هم قرآن نقل کردند وهم حدیث. صد ها مدرسۀ حدیث تاسیس گردید وهزاران حلقۀ تدریس… به شمول امامان چهارمذهب ده ها عالم زبردست دیگر درین راستا شب وروز خدمت کردند و این میراث گران سنگ علمی حدیث را برای ما قدر نا شناسان تقدیم نمودند… آتش انگیز این فتنه خانمان سوز مستشرقین بودند که حال ما در آتش هدف مند نا آگانه دشمن فرهنگ ودین خویش گردیدیم.
اگرجوانی با احساس وبا مسؤلیت قدم رنجه نموده بجای فیس بک چند روزی تنها به دیدن کتابهای محدثین بلخ وهرات (نه تمام محدثین که ده چند عمر هم اگر داشته باشد کفایت برای خواندن آثار ایشان نمیکند) به کتابخانه ها سری زند، از زحمات اجدادش سر خجلت به گریبان خواهد برد واز سخنان پوچ و بی بنیادش توبه خواهند نمود.
وای بحال ملتی که تیشه بر ریشۀ خویش زند…
نویسنده: ناصرالدین مظهری استاد دانشگاه ترکیه
جناب ناصرالدین مظهری. شما می توانید به سخنان آنچه که متخصصان می نامید گوش کنید. … می توانید دیگران برا وریا باف بنامید. اما حقیقت چیزی دیگری است، نه آنچه که شما می کوشید جلوه دهید.
گناه شما نیست به اینکه شما به سخنان (متخصصانی در امور حدیث) گوش داده اید… از دهن بوریا باف در بارۀ حریر شنیده اید…
من که به سخنان محترم داکتر آغاسی اهل ایران و محترم شفیع عیار از افغانستان گوش دادم و فهمیدم که احادیث تقریبا”دوصد سال بعد از فوت محمد(ص) جمع آوری شده است و آنهم در حالیکه تعداد زیاد احادیث جعلی خوانده شده و دور انداخته شده است. پس در اینصورت باور به حدیث یک کمی از اهمیت می افتد بدلیل اینکه دوقرن وقت زیادی میباشد که بتوان حدیث درست را پیدا و جمع نمود. بنأ” منطقی معلوم نمیشود که بالای حدیث تکیه نمود. و همین حدیث است که جنگ را درمیان مسلمانان تقویه نموده و اسلام را بدنام ساخته است.
جزاک الله خیرا………….