محترم فقیر بهرام معاون شاروالی کابل نه تنها بیگناه بلکه پاک نفس نیز است.
در سال ۲۰۰۴ من حدود ۴ ماه در بخش نشرات شاروالی کابل بشکل افتخاری و بدون امتیازی مالی اجرای وظیفه نمودم. در همین مدت کوتاه من شاهد زد و بند های فراوانی در این ارگان بودم که بخش از انرا در همان سال در روزنامه وزین ارمان ملی بچاپ رسانیدم. در این نوشته نمیخواهم جز وار بجریانات و بخصوص خیانتهای تعدادی از کارمندان شاروالی که همین اکنون در قصر ریاست جمهوری و در نزدیکی اقای کرزی اجرای وظیفه مینمایند بپردازم، اما آنچه مرا واداشت که این یادداشت را خدمت هموطنان عزیز خود تقدیم بدارم و از یکایک آنها درخواست نمایم تا صدای حمایت و همبستگی خود را با صادق ترین فرد کشور که عمری را در راه خدمت بهموطنان عزیز به سر رسانیده است، بلند نمایند.
آقای فقیر بهرام را من شخصآ مطالعه نمودم، همانسانیکه دیگر مامورین شاروالی کابل را زیر نظر داشتم، ایشان با دیگران تفاوتهای فراوانی داشتند. پاک نفسی، اعتماد بخود، علاقه بخدمت از جمله مشخصه های بارز شخصیت ایشان بود و من در طول ۴ ماه از هیچکسی نشنیدم که اقای بهرام از آنها تقاضای غیر قانونی نموده باشد. در اینصورت برایمن تعجب اور است که خبر سو استفاده ایشان را در گزارشات خواندم که ستره محکمه افغانستان محترم بهرام را به سه حبس تنقیصی محکوم نموده است و آقای ظاهر رضائی که پسر شان ملکیت را خریداری نموده است به دو سال حبس محکوم کرده اند، البته من در باره اقای ظاهر نمیتوانم قضاوت نمایم چون در همان وقت ایشان زمینهای فراوانی را در منطقه سید نور محمد شاه مینه که مربوط به منطقه سبز میشد از ان خود نموده بودند که همین اکنون بلند منزلهای غیر قانونی ایشان شاهد این مدعا است. اما از آقای بهرام بجز خانه موقری که در کارته پروان دارند، من بلند منزلی ندیدم.
آیا این جفا در حق بزرگ مردی که عمری را با صداقت و امانتداری و با احساس مسوولیت به سر رسانیده است، نیست که محکوم بجزا شود و گناهکاران واقعی در ارگ ریاست جمهوری راحت ودور از چشم قانون زندگی نمایند؟. البته باید یاد اور شوم اگر مسوولین محترم خواسته باشند من میتوانم فروش و غضب زمینهای شهر کابل را که توسط زورمندان ارگ نشین صورت گرفته فهرست وار خدمت هموطنان عزیز تقدیم نمایم، ولی ما کاری به آنها نداریم اما در رابطه به مساله آقای بهرام خاموش نشستن گناه است، گناه است که مشاهده کنیم فردی بجرم صداقت در وظیفه محکوم به زندان میشود و باید مجازات شود. هموطنی از شهر تورنتو برایم تعریف کرد که برای ثبت دوباره جایداد خود راهی کابل شدند و بعد از تلاشهای فراوان قادر نشدند که کار خود را تمام نمایند، این دوست من گفت که حاضر بود تا حداقل ۲۰ هزار دالر رشوه نیز بدهد تا کارش که قانونی هم بود تمام شود اما راه برویش بسته بود. بالاخره نزد اقای بهرام میروند و از ایشان تقاضای کمک میکنند، اقای بهرام ایشان را در دفتر کار می نشاند و در ظرف چند ساعتی کارش را بدون دریافت رشوه یا حق الزحمه تمام میکنند. دوستم گفت من اصلا باورم نمیشد که کارم بدون پرداخت رشوه تمام شود. و اکنون چنین شخصی محکوم بجزا است محکوم بزندان است، واقعا برایمن غیر قابل قبول است و هرگز باورم نخواهد شد.
امیدواریم تا استره محکمه محترم افغانستان در این رابطه تجدید نظر نمایند. تطبیق قانون بالای مجرمین لازمیست، اما نباید قانون وسیله ی برای پیشبرد اهداف خاص قرار گیرد. در جریان همین هفته شنیدیم که چندین تن از قاچاقبران مواد مخدر که محکوم به زندان شده بودند نظر بحکم رئیس جمهور و بدون ارائه جزئیات از حبس رها شد ند و در مقابل می بینیم که شخصی بجرم راستی و صداقت و وظیفه شناسی راهی زندان میشود. مگر در کشور ما هر خاین صادق و هر صادق خاین است، اگر چنین است پس زنده باد خائن و رشوه ستان و دزد و قاچافبر.
