اخیراً روزنامه اندپندنت چاپ بریتانیا جریان معاملات پشت پرده تیم کرزی را افشاء نمود که در آن گفته شده است تیم کرزی احساس می کند که انتخابات را در برابر رقیب عمده شان داکتر عبدالله می بازند. اما آنها در تلاش هستند با اشرف غنی احمدزی یک معامله سری در چهار چوب پشتونولی و بوساطت امریکاییها انجام بدهند.
کرزی در ابتداء تلاش نمودند با وعده کرسی خیالی صدارت داکتر عبدالله را از صحنه رقابت ها بیرون سازد. اما داکتر عبدالله آنرا باقاطعیت رد نموده بودند. آخرین اطلاعات مطابق به روزنامه ماندگار در مورد تلاشهای کرزی کنار آمدن با داکتر عبدالله نیز بی نتیجه مانده است. اما حالا کرزی با استفاده از کارت پشتونولی در تلاش است اشرف غنی احمدزی را از طریق وعده های خیالی کرسی نخست وزیری از صحنه رقابت ها بیرون سازد. داکتر اشرف غنی احمدزی بار ها مخالفت شدیدخویش را با نظام صدارتی اعلام نموده و گفته است که فغانستان لابراتوار نظام سازی ها نیست. این در حالیست که بدون تعدیل در قانون اساسی نمی توان پست صدارتی و یا شبه صدارتی را ایجاد نمود. وزیرارشد در کابینه کرزی در تحت رهبری امین ارسلا وجود دارد که نه مشروعیت از لحاظ قانون اساسی دارد و نه صلاحیت، بجز از ضایع ساختن انرژی جناب ارسلا. روی تصادفی نیست که جناب ارسلا در واکنش به این پست بی صلاحیت خود را در مقابل کرزی کانید نموده اند.
باید گفت طرح نظام پارلمانی داکتر عبدالله از بنیاد با طرح عوامفریبانه کرزی تفاوت دارد. طرح داکتر عبدالله دموکراسی پارلمانی و انتقال قسمتی از صلاحیت های مرکز به محلات از طریق انتخاب رهبران محلی نه تنها ساختار و بافت سنتی قدرت را در افغانستان دگرگون می سازد، بلکه جوهر قدرت را عادلانه ساخته و در نتیجه پایه های اجتماعی دولت افغانستان را گسترش تا سطح دور ترین محلات افغانستان می دهد. ازینرو وعده های کرزی برای مقام صدارت نه برای مدیریت کشور تاثیر مثبت می گذارد و نه ساختار قدرت تمامیت گرا را عادلانه و همگانی می سازد.
هر چند تا حال تلاشهای پشت پرده کرزی برای متقاعد ساختن داکتر غنی احمدزی کار ساز نبوده و داکتر غنی همواره پافشاری بر ادامه رقابت می کند و گفته است به نفع هیچ کاندیدی کنار نخواهد رفت. باید گفت غنی احمدزی نسبت به هر کاندید دیگر منتقد حامد کرزی است و ایشان در وبسایت خویش به نقل از روزنامه نیویارک تایمز خانواده کرزی را مافیای مواد مخدر افغانستان معرفی نموده است. افزون بر آن در شماره اخیر وال ستریت جورنال داکتر اشرف غنی گفته است:” افغانستان به رهبر جدید نیاز دارد و به خاطر همین است که من خود را کاندید نموده ام.”
اما بازار آشفته سیاست افغانستان همواره نشان داده است که متخاصم ترین افراد و گروه ها باهم بدور منافع خاصی برخلاف تصور همه گان کنار آمده اند. افزون بر آن نفوذ قدرت های خارجی در شکل گیری همه معاملات نقش اساسی دارد.
کرزی از تمام پست های دولتی در مرکز و محلات گرفته تا تقسیم منابع زیر زمینی به این و آن گروه وعده نموده است. روزنامه اندپندنت می نویسد در صورتیکه غنی احمدزی رییس اجراییوی را که مثل پست صدارت است قبول کند سرنوشت پست های که کرزی در بدل گرفتن رای برای گروه های مختلف تعهد سپرده شده است، چه خواهد شد؟
واقعیت اینست که برد و باخت در هر انتخابات یک پدیده عادی است و بمعنای پایان تاریخ نیست. به نظر بنده باخت احمدزی در انتخابات به مراتب آبرومندانه تر از تسلیم شدن ایشان به کرزی در بدل یک پوست میان تهی و خیالی خواهد بود. هر چند بیرون کشیدن داکتر غنی از صحنه رقابت ها با استفاده از کارت پشتونولی برای کرزی یک پیروزی خواهد بود، اما این پیروزی در آن حدی نخواهد بود که پیروزی کرزی را در برابر رقیب قدرت مند ایشان داکتر عبدالله تضمین نموده و جلو رفتن به دور دوم انتخابات را بگیرد.
بسیاری ها معتقد هستند که تیم تمامیت خواه حامد کرزی برای ماندن در قدرت از هیچ وسایلی مشروع و نامشروع حتا افروختن جنگ داخلی روگردان نیستند. چنانچه گروه کرزی شایعه پردازی می کنند که اگر آنها برنده نشوند جنگ داخلی رخ می دهد. این در حالیست که به نقل قول از رییس ستاد انتخاباتی داکتر عبدالله گروه کرزی آنها را متهم می سازد که اگر داکتر عبدالله انتخابات را ببازد دست به تظاهرات مسلحانه می زند.
واقعیت اینست که آقای کرزی از جنگ داخلی ترس ندارند ولی ترس از شکست در انتخابات دارند. ایشان درک می کنند که به آسانی داکتر عبدالله را شکست داده نمی توانند. لهذا به هر طرف دست و پا می اندازند. تلاش کرزی در جهت قومی سازی انتخابات یکی از خطرناک ترین شیوه رسیدن به قدرت است. جنگ داخلی زمانی در افغانستان رخ خواهد داد که کرزی دست به تقلبات بزند در آنصورت مردمیکه با رای شان خیانت شده بی اسلحه و یا با اسلحه ممکنست برای گرفتن حق شان وارد صحنه شوند.
بازی کرزی با کارت پشتونولی نیز چندان کارساز نخواهد بود؛ زیرا پشتونها مثل غیر پشتونها از دست دولت کرزی به ستوه آمده اند و خواهان تغییر هستند. اما این تغییر را می توان حتا دروجود کم سواد ترین کاندیدان جستجو کرد نه در کارنامه های ناکام هشت ساله کرزی و تیم ایشان.
جریان کمپاین نشان می دهد حتا اگر غنی احمدزی هم با کرزی معامله کنند، به مشکل می توانند رای تمام پشتونها را حاصل نمایند. این در حالیست که عدۀ قابل ملاحظه پشتونها از برنامه های داکتر عبدالله که” تغییر و امید را” به مردم وعده می دهند، حمایت می کنند. افزون بر آن تضمینی وجود ندارد که با پیوستن داکتر غنی تمام طرفداران ایشان به کرزی رای بدهند. زیرا افغانستان غرب نیست که مردم بیشتر به احزاب رای می دهند تا با معامله شخصیت ها. چنانچه زمانیکه داکتر علی احمد جلالی و داکتر زلمی خلیلزاد از کاندیداتوری خویش صرف نظر کردند و در عوض از طرفداران شان خواستند که به غنی احمدزی رای بدهند. اما در عمل بسیاری آنها برخلاف تقاضای آقایان جلالی و خلیلزاد با داکتر عبدالله و یک تعداد کاندیدان دیگر پیوستند.
روزنامه اندپندنت از تیم کرزی نقل قول می کند اگر انتخابات به دور دوم برود کرزی انتخابات را می بازد و جنگ داخلی رخ می دهد. درین شکی نیست که کرزی بازنده انتخابات خواهد بود. اما باخت کرزی نه بمعنای باخت افغانستان و یا آغازی برای جنگ داخلی خواهد شد. برخلاف باخت کرزی باز شدن دریچه های امید به آینده و قبل از همه نجات از دولت بیکاره و فاسد خواهد بود. هم چنان تداوم حکومت کرزی بمعنای تداوم بدبختی و حتا احتمال جنگ داخلی وجود خواهد داشت.
واقعیت اینست زمانی در افغانستان انتخابات به هرج و مرج و جنگ داخلی تبدیل خواهد شد که در انتخابات تقلب صورت بگیرد. این تقلب اگر در روند اول صورت بگیرد و یا دوم بدون شک پیامدی به جز از فاجعه چیزی دیگری در پی نخواهد داشت. پس اگر کرزی و تیم شان خواهان جنگ داخلی نیستند دست به تقلب نزنند و از انتخابات آزاد، شفاف و دموکراتیک پشتیبانی کنند. در آنصورت نه نیاز به اعتراضات مسالمت آمیز خواهد بود و نه جنگ با کله شینکوف طوریکه تیم کرزی و حامیان خارجی ایشان شایعه پردازی می کنند.
